6e Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen.
Deze week van Ettelbruck in Luxemburg. Het zijn de laatste dagtochten met de nodige belevenissen.
———————————————————————————————
Zondag 2 juli 2017.
Dag 12
Etterbruck (L) naar Vielsalm (B)
70 km
Verboden
Om 06:45 uur fiets ik van de camping en daarna door het verlaten centrum van de stad. De route gaat naar de N7. Net als jaren geleden kom ik ook nu bij de N7 een bord, verboden voor fietsers tegen. Een alternatief wordt niet aangegeven. Ik besluit toch de weg op te gaan en bij volgende afritten te kijken of daar bij de oprit ook een bord verboden voor fietsen staat. Na 15 km kom ik bij een afrit en zowaar er staat bij de oprit geen verbodsbord meer. Het kan ook bijna niet anders want verder op kom ik door kleine dorpjes. De rest van de dag blijf ik tot de Belgische grens op de N7. Ik weet een supermarkt en die is op zondagmorgen open. Ik heb weer verse broodjes, melk en fruit. Onderweg zie ik steeds meer borden met aankondiging van de Tour de Franse. Na het passeren van de Belgische grens staan er zelfs borden, dat de weg morgen vanaf de middag is afgesloten en het verboden is langs de weg te parkeren. Als ik het later eens op internet nakijk blijkt men morgen in Verviers te starten en mijn route via Francourshamps loopt precies over de route, die de tour morgen in omgekeerde richting maakt.
Ik moet morgen voor de start door Verviers te zijn. In de loop van de middag kom ik in Vielsalm. Het zoeken van de camping is een probleem. Volgens de GPS ben ik er vlak bij. Toch kan ik geen zijweg vinden. Na wat rond rijden vraag ik een voorbijganger. Hij zegt dat ik na een parkeerplaats links moet. Uit voorzorg laat ik in de GPS de route naar de camping meedraaien. Zowaar vind ik een klein wegje en in het dal een camping die voor 99 % uit vaste staanplaatsen bestaat. Er is niemand in de receptie en het restaurant zit ook dicht. Een van de vaste gasten zegt dat de eigenaar niet zal komen. Op zijn aanwijzingen zet de tent daar maar bij een stacaravan. Ik heb weer wifi en de toiletten zijn prima. Voor de douche heb je speciale munten nodig en die heb ik niet. Gelukkig stond ik nog niet in mijn blootje onder de douche. Dat wordt dus vandaag wassen met koud water. Het is zo. De buren van de stacaravan, een stel van ca 40 jaar met een aantal kinderen, nodigen mij uit op de koffie. Ze komen uit Luik en praten Frans. De man praat een enkel woord Nederlands. Zijn hobby is vissen. Veel meer kom ik niet te weten. De kinderen lopen in en uit en ik weet niet meer welke bij deze ouders, in de stacaravan met veel aanbouwtenten wonen. Om 20 uur heb ik nog steeds niemand in de receptie gezien, dus werd het een goedkope overnachting.
———————————————————————————————
Maandag 3 juli 2017
Dag 13
Vielsalm – Eijsden.
81 km.
Het is een korte etappe van 78 km. Al snel herken ik weer delen van de route die ik eerder eens heb gefietst. Toch is het best gezellig langs de route. Het is pas 8:00 uur en overal staan al campers langs de route en men is ook tenten aan het inrichten, veelal wel voorzien van een tapinstallatie. Vanaf Tri-Ponts kan ik over een oude spoordijk waar men een fietsroute van gemaakt heeft. Dat schiet goed op want, de oude spoorbaan is vlak. Bij Stavelot moet ik richting Francourchamps. Waar ik dan voor kom te staan had ik niet meer verwacht. Het is volgens de gegevens, die ik later op internet opzoek, als volgt omschreven. Vanaf Stavelot is de Col de la Haute Levée 3.6 km lang. Over deze afstand overbrug je 202 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is 5.6 %. In het begin steil en de klim blijft duren. Niet aangenaam om op te rijden. Als fietser wordt je van de weg gedrukt. Het vals plat achteraan de klim weegt door.
Voor het eerst sinds 2008 een lekke band.
Dat het zo zwaar was merkte ik direct. Het was niet te fietsen. Ik moest het gehele traject lopen. In het midden van de weg zijn betonnen elementen in bochten geplaatst, om het verkeer van boven af, af te remmen. In de Alpen heb ik het nodige moeten klimmen, naar steeds kon ik nog fietsen. Dit wordt mij echter te gek en het grootste deel moet ik lopen. Boven is gelukkig een rechte vlakke weg naar Francourchamps. Daar kom ik ook weer op route van de Tour. Nu zitten er echt al mensen op stoeltjes langs de weg en als ik in mijn gele trui langs kom fietsen, wel in de verkeerde richting, krijg ik spontaan toejuichingen. Ook steeds meer politie en andere parcoursbewakers kom ik tegen. Als ik flink door fiets moet ik om 11 uur voorbij Verviers zijn.
Bij het plaatsje Polleur merk ik iets aan mijn achterband. Wat sinds 2008 niet meer is gebeurd, heb ik nu. Een lekke band. Ik moet stoppen haal de tassen van de fiets en zet de fiets op de kop. De vraag is ik kan ik het lek vinden. Ik bedenk dat ik nog water heb en als ik dat in mijn kook pannetje doe komt de binnenband onder water en moet het lek te vinden zijn. Binnen 10 minuten is de buitenband er af en zelfs zonder water is het lek snel gevonden. Het zit op de lasnaad van de band.
Ik maak de plek schoon en doe er een plakker op. Nu moet ik de band met de handpomp oppompen. Dat lukt redelijk en 16 minuten later om 09:43 uur fiets ik al weer. Ik kom een benzinepomp tegen waar ik de band op de juiste spanning breng.
Toch nog heel dicht bij de Tour karavaan.
Bij Jehanster staan agenten op de weg. Ik heb de keuze, links of rechts. Ik doe nog een nutteloze poging om rechtdoor te gaan, maar de agenten zijn onverbiddelijk. Nu heb ik geen route meer. Op de GPS zoek ik een route om toch bij Verviers te komen. Bij het naderen van de binnenstad blijkt het uit veiligheidsoverwegingen een vesting te zijn. Er zijn roadblocks en controles. Met mijn fiets met tassen eraan hoef ik het niet te proberen om daar voorbij te komen. Ik zoek maar weer een andere route. In een klein parkje staan banken, daar sta ik hoog en kijk op de plek waar de tour karavaan vertrekt. De reclamewagens gaan met veel geluid op weg. Renners heb ik nog niet gezien. Ik probeer zo dicht mogelijk langs de afgesloten wegen naar het zuiden van Verviers te komen. Als ik weer op agenten stuit vraag ik hoe ik in Dison kan komen.
De agent zegt dat ik langs de tour karavaan moet rijden en dan bij de rotonde links. En zo kom ik langs de auto’s van de ploegleiders en de bussen van de ploegen. Zo dichtbij had ik niet verwacht en iedereen is vriendelijk. Bij de rotonde ga ik weg uit de heksenketel van de Tour. Nu het laatste stuk weg naar Eijsden. Het is 13:30 uur als in Nederland kom. Ik maak een foto.
Mijn tour 2017 van Nice naar Nederland zit er op. Ik ben trots. Ik kan het op mijn leeftijd nog. De tegenslagen heb ik overwonnen. De pijntjes en vermoeidheid ben ik al vergeten. 1250 km heb ik in 13 etappes gereden. Om 14:00 uur stap ik in Eijsden op de trein, via Maasticht, Eindhoven, ’s Hertogenbosch en Arnhem. Kom ik in Duiven.
Thuis krijg ik schone kleren en moet wel eerst onder de douche. Al het zweet en tegenslagen spoel ik er af. De Alpen laat ik achter mij, maar blijven als onuitwisbare herinnering. Nu moet ik weer aanpassen en sociaal zijn. Het gewone leven gaat weer beginnen. ’s Avond stap ik onwennig in bed, slaap goed, maar ben wel weer om vijf uur wakker. Een mooie tijd om de hele tocht nog eens te overdenken.
foto Eijsden
22 juni tot 3 juli 2017. Route de Napoleon van Nice naar Grenoble en dan naar Nederland, 1250 km. Duizenden auto’s de mij op minder dan een meter zijn gepasseerd. Vele drukke steden die ik met ben gepasseerd. Het heb het zonder kleerscheuren volbracht. Opa van 73 jaar kan het nog en is vitaal oud.
Al mijn wasgoed na 14 dagen fietsen.
