5e Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen.
Deze week van Beaune naar Ettelbruck in Luxemburg. Het zijn de laatste dagtochten met de nodige belevenissen.
————————————————
Woensdag 28 juni 2017
Dag 9
Beaune – Villegusien-le- Lac
119 km
Nog maar net buiten Beaune beginnen de wijngaarden. De meeste wijngaarden liggen vanuit Beaune gezien links van de N974 en de wijngaarden lopen ook tegen de bergen aan. Het is de Côte-d’Or in Bourgondië en hier komen topwijnen vandaan. Rechts van de weg is de grond blijkbaar minder geschikt en zijn de wijngaarden minder groot. Overal staan busjes in de wijngaarden en zie je mensen bezig. Wat ze doen is mij niet duidelijk. Het is wel handwerk en men werkt in groepje. Wat mij opvalt is dat alle busjes wit zijn. De busjes staan de hele dag in het open veld. Wit stoot warmte af. Of de busjes daarom wit zijn?
Tour de france
Nuits- Saint- Georges is 6 juli de aankomst plaats van de 7e etappe van de tour de France.
Overal zie je al aankondigingen en prachtige versieringen langs het parcours. Buiten de stad is de aankomst plaats, herkenbaar aan een zeer grote wielrenner.
De volgende grote stad is Dijon. Het is altijd goed opletten als je midden door de stad moet. Je moet op de route en het verkeer letten. De stad in gaat via een poort en daarna ben ik al direct in het centrum. De route loopt door de hoofdwinkelstraat, maar het is vroeg en niet druk. Bij het uitrijden van de stad, even niet opgelet en ik zit niet meer op de route. Dus gewoon een km terug fietsen en daar goed kijken welke kant ik op moet. Nu kom ik in een streek met onafzienbare graanvelden. In het plaatsje Lux is het tijd voor de middagmaaltijd. Het riviertje heeft een kleine waterval en er is ook een watermolen. Een heerlijke rustige plaatsje om te eten. Daarna ga ik verder over zeer rustige wegen. Er is ook een route langs het kanaal Canal de la Marne a la Saone (Het Kanaal loopt van de Champagne en Bourgogne)
Ik fiets over het jaagpad van sluis naar sluis. Het is vrij vlak en maar er is wel verval en om de paar km is een sluis. Toch verlaat ik het jaagpad weer en fiets door het heuvelland en de korenvelden. Onderweg naar Villegusien-le-Lac is men met groot materiaal bezig met het leggen van een pijplijn. Overal staan grote machines en de sleuf waar de leiding in ligt is wel 5 meter diep.
Bij het dorp Villegusien-le-Lac kom ik bij een stuwmeer waar een camping moet zijn. Bij aankomst blijkt de camping redelijk vol te staan met Nederlanders, die een vaste staanplaats hebben. Eind van de middag komen overal bij de caravans auto’s. Het zijn de mannen van Hak die aan de pijpleiding werken. Als ik eens navraag doe blijken de Nederlanders veel ervaring op dit gebied te hebben. Een van de medewerkers heeft het hele gezin met twee kleine kinderen bij zich. Hij zegt dat het nu nog kan. In september moeten de kinderen naar school en dan kunnen zijn vrouw en de kinderen niet meer mee. De meeste mannen reizen met het vorderen dan de pijpleiding mee. En zo sta ik op een Franse camping rondom in de Nederlanders. Ook vanavond wegens een regenbui mijn eten in de tent moeten opeten.
—————————————————————————————-
Donderdag 29 juni 2017
Dag 10
Villegusien-le-Lac naar Greux
96 km
Mijn tentje moet ik nat inpakken en het weer ziet er dreigend uit. Het zal wel een regendag worden. Direct na de camping begint het al te klimmen en te regen, In de loop van de dag ook nog omweer.
De eerste grote plaats waar ik door kom is Langres. Nu kom ik over flinke heuvels en langs Montigny le Roi, een plaats waar wij vroeger vaak onze eerste stop vanuit Nederland op een camping maakten. Eigenlijk is over deze route niet veel te zeggen. Een leuk landschappelijk gebied met veel heuvels en de hele dag klimmen en dalen. Na Neufchateau moet ik naar Greux, een klein dorpje naar een camping municipaal.
Wat een prettige verrassing is deze kleine camping. Er staat op het open veld 1 caravan en een klein tentje. Er is geen beheerder, maar dat heb je wel vaker op dit soort kleine campings. Ik zoek een plekje uit en ga mijn tentje opzetten. Het toiletgebouw is zeer goed verzorgd en ziet leuk en fris uit met veel blauwe verf. Zo kan het dus ook. Bij het tentje zie ik een fietser en aan alles is te zien dat het een Nederlander is. Wij zoeken contact. Het is Bert Hartog en hij komt uit Zeeland. Hij is al sinds mei in Frankrijk. Heeft ergens een camper staan en fietst dan met zijn tentje routes door een bepaalde streek. Ook voor morgen heeft hij al een route in de gedachten. Wij besluiten in het plaatselijke café een pilsje te drinken en eens bij te praten. Wij blijken veel gemeen te hebben. Ook hij trekt na zijn pensioen, op de fiets alleen door het land. Hij heeft zich een nieuwe fiets met Roloffnaaf aangeschaft en geniet van de vrijheid.
We spreken af om na deze tocht nog eens contact op te nemen.
————————————————————————————-
vrijdag 30 juni 2017
Dag 10
Greux – Thionville.
133 km.
De morgen begint vlak naar Maxey -sur- Meuse. Het begin van de Maas wat hier nog maar een klein stroompje is.
Het dal uit is weer met een pittige beklimming. Aan de ander kant van de berg kom ik in het gebied van de Moezel. De eerste grote plaats is Toul met een prachtige De Saint-Étienne-kathedraal in soort fort. Toul is een vestingstad in het Franse departement Meurthe-et-Moselle, gelegen aan de rivier de Moezel. Het heeft 17.400 inwoners en de gemeente heeft een oppervlakte van 30,6 km². Op zich is de stad kleiner als Duiven met de 26.000 inwoners. Wij hebben echter geen kathedraal, alhoewel de kerk in Groessen noemen we de Kathedraal van de Liemers.
In alle rust geniet ik van een middagmaaltijd en dan moet ik verder langs de Moezel naar Metz. Onderweg zie ik een gebied met wel 20 ha zonnepanelen. Nog nooit heb ik zo’n groot gebied met zonnepanelen gezien.
Over het fietspad langs de Moezel kom in Metz bij de gemeente camping. De parkeerplaatsen voor de camping zijn gevuld met rond trekkende mensen. Op zich niets mis mee, maar het ziet er onverzorgd uit. De camping ligt achter een groot hek. Daar heb ik al een keer slechte ervaringen mee. Bij het inschrijven wil ik direct betalen, maar dat kan niet. Ik kan pas morgenvroeg vanaf 06:30 uur betalen en vanaf die tijd gaat de poort open. Voordien kan men niet de camping af. Ik vermoed dat ik ook mijn pas moet afgeven en dat doe ik niet. Het geheel staat mij zodanig tegen dat ik alles terugvraag en weer vertrek. Ik wil niet op deze camping staan. Ik wil niet in de gevangenis achter het hek.
In Thionville, dat is 30 km verder, ken ik een prima camping. Dan nog maar twee uur fietsen langs de Moezel. Het is vlak en er loopt een fietspad. Ongeveer 4 km buiten Metz dient zich een probleem aan. De versnellingskabel voor de achterste tandwielen werkt niet meer. De kabel blijkt gebroken te zijn. Dat probleem moet ik nu ook nog oplossen. Ik heb wel een kabel bij mij, maar met het beperkte gereedschap lukt het niet. Fietsen is ook niet te doen, omdat de schakelaar in de zwaarste stand gaat staan. Als ik de schakelaar in de middenstand kan krijgen lukt het wel om te fietsenik trek de kapotte kabel aan, dat de geleider op het middentandwiel staat. Zowaar ik kan weer fietsen en met de voorste tandwielen zodanig schakelen dat ik verder kan. Onderweg vraag ik naar een fietsenmaker, maar het is vrijdagmiddag 17:30 uur. Dat wordt niets. Dus trap ik door naar Thionville. De eigenaresse van de camping begroet mij vriendelijk en geef mijn paspoort en mijn visitekaartje. Dat kent ze mij nog uit 2015 toen ik de Liberationroute fietste en ook op de camping stond. Ze vraagt waar ik nu vandaan kom. Als ik vertel dat ik uit Nice via de Route Napoleon tot hier ben gekomen en door wil naar Nederland, komt het gastenboek voor bijzondere mensen voor de dag. Mijn kaartje gaat daarin met de datum en de gereden route. Dat is nog eens een ontvangst. Ik krijg een mooi plekje. Voor ik daarheen ga vraag ik om een fietsenmaker. Ze zet een kruisje op de plattegrond van Thionville en ze zegt dat hij mij morgen zeker zal helpen. Dat moet dan meer eerst gebeuren voor ik verder fiets naar Luxemburg. Dan moet de versnelling wel goed werken, want daar zijn nog pittige heuvels.
het was een dag met flinke heuvels en tegenslag, maar toch heb ik 142 km gereden. Ik verbaas mij over de conditie. Echt moe ben ik niet.
————————————————–
Zaterdag 1 juli 2017
Dag 11
Thionville- Ettelbruck
71 km
Fietsenmaker
Zoals gebruikelijk ben ik vroeg wakker. Het regent en om 08:00 uur fiets ik langs de Moezel, 3 km naar het zuiden van de stad. De camping mevrouw heeft het prima aangegeven en zonder problemen vind ik de fietsen speciaalzaak. Het bordje op de deur maakt duidelijk dat ze op zaterdag pas om 09:30 uur open gaan. Ik pak mijn krukje en zo zit ik in de regen voor de fietsenwinkel te wachten. Naast de winkel is een dierenartsen praktijk. Die begint om 09:00 uur, maar daar heb ik niets aan. Om ca. 09:20 uur komt een jongeman en even later een oudere man. Hij vraagt buiten naar het probleem en geeft aan dat het oké is, maar eerst moet binnen alles verkoop klaar worden gemaakt. Precies 09:30 uur kan ik naar binnen en binnen 10 minuten weet hij het klusje te klaren. Ik sta al weer met de duim omhoog en vertel van mijn tocht en geeft hem een visitekaartje. De bewondering stijgt. Ook de eigenaar die iets later binnen komt wordt van tocht in kennis gesteld. Ook hij kijkt mij in bewondering aan. Ik kijk met bewondering naar de prijs van 7,70 euro voor de nieuwe versnellingskabel. Ze draaien nog snel een paar dopje op de ventielen, want die waren weg. Daarna zet ik iedereen op de foto en bedank ze hartelijk.
Om 10 uur fiets ik door de Thionville op weg naar Luxemburg stad. De weg is voor mij een bekende route. In Luxemburg gaat mijn route op de GPS door het diepe ravijn. Ik durf het echter niet aan en blijf in de stad fietsen, zo dicht mogelijk langs het ravijn. Ik kom weer door hartje van de stad. Bij een kruispunt waar ik op het groene verkeerslicht moet wachten, staat aan de overkant een saxofonist te muziek te maken. Ik maak bewegingen op de fiets op de maat van de muziek. Hij vindt het prachtig en haalt voor mij extra tonen uit de saxofoon. En met een extra riedel van hem en een ferme armzwaai van mij ga ik verder. Dat is leuk. Na de stad loopt er een fietsroute langs de rivier. Soms houdt het fietspad op en is het zoeken waar de route verder gaat, maar als je maar in het dal blijft en let op de spoorbaan die langs de rivier loopt kom je wel weer goed uit.
Kunst
Bij Hunsdorf aan de fietsroute, piste cyclable de l’Alzett, is er een verrassing. Langs het fietspad staan een 10 tot 15 houten beelden. Er staan bordjes met de namen van de kunstenaar bij, maar ook de naam van het kunstwerk. Ik neem alle tijd en bekijk de kunstwerken. Het meest ben ik onder de indruk van twee mensen onder een paraplu en dat gemaakt uit een boomstam.
Na 71 km kom ik in Ettelbruck, na een gigantische laatste klim, op de camping. Echter de tocht zou 102 km zijn, maar gisteren heb ik van Metz naar Thionville nog 33 km extra gereden. Het is rustig op de camping. Ik sta alleen en bij het inschrijven meent de Nederlandse eigenaar mij nog te herkennen uit 2010. Klinkt leuk, maar ik geloof er niets van. Zo bijzonder ben ik niet. Of wel?
