Vitaal oud: van Nice naar Nederland

Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen naar Grenobele.

Woensdag 21 juni 2017
Dag 2
Villeneuve-Loubet – Cannes- Grasse- Saint Vallier – de Thiey.
46 km

Nu begint het echt
Het is vijf uur en ik hoor de vogels in het bos al fluiten. Ik vind het nog te vroeg en draai me nog een keer om op het slaapmatje. Om zes uur is de slaap echt voorbij en buiten de tent bekijk ik het bos in de omgeving van het camping hek. Ik stond in het Parc Vaugenier het is een bosgebied met twee campings Vlak voor mijn tentje staat een klimtoestel. Een enkele trimmer loopt al over het bospad langs mijn tentje. Wassen en toilet is er vanmorgen niet bij. Rustig pak ik alles in en om 07:00 uur zit ik op de fiets. Op de kaart heb ik gezien dat in het park een waterkraan is. Al snel heb ik de kraan gevonden en kan ik mij wassen, maar vooral de bidons vullen met water. Anderhalve liter water neem ik mee.
Nu begint de tocht langs de kustweg richting Cannes. De banden van de fiets heb ik gisteren met een handpompje opgepompt, net genoeg om te fietsen, maar te zacht voor de hele tocht. Mijn banden hebben een autoventiel en ik ben op zoek naar een benzinestation om de banden op te pompen, maar ook voor een halve liter benzine voor het kooktoestel. Al snel zie ik rond 07:30 uur mensen bij een pompstation. Ik vraag een halve liter loodvrije benzine en 5 bar lucht in de banden. Voor 1 euro ben ik klaar en kan weer meer dan een week koken en op harde banden fietsen. De uitrusting is weer op peil. De weg langs de kust begint al drukker te worden In mijn gele fietsshirt val ik goed op.
Zwemmen
Bij Antibes- Juan les Pin kom ik echt langs het strand. Er is daar bij strekdam 4 een publiek strand. Tegen het huisje van de strandwacht zit ik mijn fiets en trek mijn zwembroek aan. Om 8:00 uur neem ik een duik in de Middellandse Zee. Heerlijk dit vroege zeebad. Om 8:30 uur komen de jongeren, allemaal begin twintigers, van de strandbewaking. Ze halen alle spullen van de Bay Watch uit het huisje en het lijkt of ik midden in de serie Bay Watch zit. Alleen Pamela Anderson zie ik niet. De jongeren gaan eerst op de grond oefeningen doen. De telefoon met een muziekje ligt in het midden en de jongeren liggen lang uit rond de telefoon. In het muziek klinkt regelmatig Up en Down en dan drukken ze zich op de handen op tot Down klinkt . Vier jongens en een meisje doen mee. Ik voel geen enkele behoefte om er aan mee te doen. Daarna neemt ieder zijn uitkijkpost in.

Ik vraag ze nog wel een foto te maken en 40 minuten later ben ik op weg naar Quai Napoléon, de haven van Cannes. Hier liggen Luxe jachten aan de kade.

De kade is met een slagboom afgesloten, maar met de fiets kan ik er langs. Het personeel is aan het schoonmaken en op een jacht zit een man en vrouw op het achterdek aan het ontbijt. Ik knik vriendelijk tegen iedereen en niemand stuurt mij weg.
In deze baai is Napoleon op 1 maart 1815 vanuit zijn ballingschap op Elba aan land gekomen en door de bergen, wat men nu de Route Napoleon noemt,naar Parijs gereden. Er moet een herdenkingsplaquette aan de haven staan en daar wil ik mijn Route Napoleon starten. Na enig zoeken vind ik de Plaquette en maak een aantal foto’s.
De tocht gaat verder door de Hoofdwinkelstraat van Cannes. Ik zie winkels waar je zeker geen inkopen onder de 100 euro kunt doen. Nu heb ik daar ook geen behoefte aan, want ik heb al genoeg gewicht bij mij. Langs het station is het druk en ik moet goed opletten. Dan zit ik op de weg naar Grasse en direct gaat het gestaag omhoog. het is de eerste test van de beenspieren. De klim van 6 tot 9% Onderweg in Mouans-Sartoux vind een Lidl en daar doe ik inkopen. Melk, kaas, Ananasdrank en bananen. Ik moet regelmatig eten en drinken, want de temperatuur is al boven de 20 graden. Aan de route tot Grasse zijn zeer veel parfumfabriekjes. Ik zweet al weer prima en zou best een fris geurtje kunnen gebruiken. Om 12:20 uur ben ik in Grasse en fiets weer door de stad. Nu gaat het 8 tot 10% omhoog naar de Col de Pilon 780 m. Ik moet regelmatig stoppen als ik het hart in de borst voel kloppen. Ik stop dan een minuut en dan zakt de hartslag weer naar normaal. Dan fiets ik weer 400 tot 500 m en maak ik weer een stop. Regelmatig spreek ik mij zelf moed in; ” even doorzetten tot dat verkeersbord”, of een ander markant punt.
Voorbij het zwembad is een parkeerplaats en geniet ik van het uitzicht op Grasse en de Middellandse zee. Ik ben tevreden. Het is zwaar maar ik kan het.

Vanaf Grasse is het 16 km omhoog naar de camping in Vallier de Thiey. Ik haal de Col de Pilon op 875 m hoogte en kom om 15:00 uur op de camping. Ik krijg een plek op een klein vlak plateau. Mijn buurvrouw, die in een stacaravan woont begint direct in het Frans een verhaal. Sorry, ik spreek alleen Engels en Duits. Direct schakelt ze over in een vlekkeloos hoog Duits. Ze vertelt dat haar hond van 17 jaar gisteren een hartinfarct heeft gekregen. De hond loopt wat moeilijk maar leeft nog. Ik krijg alle details te horen. In de tussentijd praat ze tegen de hond Frans. Als ik het verhaal onderbreek en vraag hoe ze zo goed Duits spreekt, vertelt ze mij dat ze in het vroegere Oost Duitsland is geboren en nog vier talen spreekt. Ik vraag haar ook of er een campingwinkel is. Ja hoor, bij de ingang van de camping. Als ik daar heen ga , of ik dan gekookte Ham voor de hond wil meebrengen. In de winkel hebben ze fruit, groeten en worst , maar geen gekookte Ham. Ik heb mijn boodschappen en moet de buurvrouw teleurstellen.
Bij het bezoek aan het toiletgebouw wat de dame van de camping aanwees, schrik ik. Wat een oude kapotte en smerige troep. Kapot en vuil! Dit kan niet waar zijn! Als ik de trapje langs het gebouw af loop kom ik bij een nieuw gedeelte. Dit ziet er goed en verzorgt uit.
Het is tijd om mijn eerst maaltijd bij mijn tentje te koken. Het is het bekende maal van spaghetti, courgette, paprika, vlees (worst) en kaas. Dit geheel op smaak gemaakt met kruiden en tomaten ketchup . Ik eet er heerlijk van en om half tien duik ik mijn tentje in. De eerste berg etappe heb ik door staan. Het was met 46 km een korte maar wel heftige rit. Het lichaam heeft een top prestatie geleverd. Geen spier of andere pijn, morgen verder omhoog naar Pas de la Faye op 981 en col de Valfeniere op 1169 m. Morgen zal ook wel lukken.

——————————————————————————————————————-

Donderdag 22 juni 2017
Dag 3
Saint-Valier- De Thiey naar Castellane
55,6 km.
Bergop.
De derde dag is in theorie de zwaarste route. Bewust heb ik de eerste dagen korte routes gepland. Ik ga nu van Saint-Valier – De Thiey naar Castellane 56 km. Met onderweg vier bergtoppen. Die ook de naam van Cols hebben. De eerste col begint direct na het dorp. Als ik om 07 uur van de camping rij gaat het eerst naar beneden. In het dorp zie ik hoog tegen de berg al auto’s rijden. Daar zal ik ook wel heen moeten. Ik moet 5 km fietsen voor ik bij de top ben, Col de La Faye op 980 m. Het gaat 5 tot 7 % omhoog. Het is nog lekker koel maar zelf ben ik door het klimmen snel op temperatuur. Om de kilometer stop ik en heb een prachtig uitzicht op het dorp waar ik vandaan kom. Ik heb een vrij constant tempo van 6,4 km per uur. Toch doe ik er nog twee uur over om boven te komen. Om 09:10 uur ben ik op de parkeerplaats en zit de eerste col er op. Nu gaat het 2,5 km berg af naar Het dal Vallon Nans.
Daar begint de volgende klim er zijn prachtige vergezichten met wolken in het dal.

De snelheid berg af beperk ik tot 40 km per uur. Het is mij hard genoeg. Waar ik zoveel moeite heb moeten doen om boven te komen, wil ik nu ook genieten van de afdaling. Onderweg passeer ik weer een parfumfabriekje en je merkt echt dat deze route is ingesteld op toeristen.
Puffen
De volgende bergtop ligt op 27 km van mijn vertrekpunt. Het is col de Valferriére op 1169 m. De eerste motorrijders zijn al weer op de route en ze scheuren als gekken door de bochten. Terwijl ik weer aan het puffen ben, maakt een tegemoet komende motorrijder op de motor trappende fietsbewegingen. Die denkt natuur, die ik gek, neem een motor. Col de Valferiér is mijn tweede bevalling vandaag. Ik heb berg op zo zitten puffen, dat het veel op een bevalling begint te lijken.

Toch heb ik ook wel oog voor het landschap. Rechts van mij gaan de rotsen hoog op. Links gaat de afgrond stijl naar beneden. Dat het voor motorrijders gevaarlijk is bewijzen de vele herdenkingsplaatsen met een foto en bloemen. Vaak nog jonge mensen. Zelf moet ik natuurlijk ook oppassen. De auto’s, maar ook vrachtwagen passeren op minder dan een meter. Ik heb weer mijn witte trui aan om goed op te vallen.
De eerste plaats in de bergen is Escranolles. Hier heeft men de weg geasfalteerd en men is lijnen aan het trekken. Heel vaak asfalteert men als de tour de Frans er langs komt. In het dorpje wil ik wat eten halen. Maar helaas het enige winkeltje langs de weg zit dicht.
Na de col kom ik in Séranon. Bij een benzine station let ik niet op en kom op een verhoogde stoep, met een klap kom ik weer op de weg. Gelukkig ging het goed, maar voor het zelfde geld lig je plat. Ik fiets nu in een breed dal met veel landbouw en het is redelijk vlak. Voorbij het dorp zie om 11:30 uur een groente- en fruitwinkel. Ik koop Nectarines, Bananen en tegen mijn principe 1,5 liter flessenwater. Het water komt uit de koeling en kost ca 1,20 euro. Ik moet wel want de temperatuur loopt al op naar de 30 graden en mijn water is op. Ik heb ca 32 km gereden en het gaat goed. Nu nog de col de Luens en dan naar Castellane. Je wend aan het klimmen en Col de Luens op 1054 m laat ik ook achter mij. Nu gaat het licht berg af naar de George du Verdon en Castellane, waar ik om 13:0O uur al aan kom. Rechts ligt hoog op een uitstekende berg een kerkje. Castellane is zeer toeristisch. Automobilisten, motorrijders en andere toeristen bevolken de terrassen. Ik ga eerst op zoek naar de camping. De camping bestaat voor 90 % uit stacaravans. Veelal in gebruik bij mensen die in de omgeving werken. Bij een caravan staan meerder lege bierkratten. Daar moet ik niet bij gaan staan. Dat kan vanavond wel eens geluidsoverlast geven. De camping eigenaar zei dat ik zelf maar een plaats moest zoeken.

Ik zoek een plek met schaduw. Als ik de tent heb opgezet en ingericht besluit ik eerst naar eens de douche op te zoeken. Die zien er prima uit en daarna ga ik op de fiets naar het dorp op zoek naar een supermarkt. Het is nogal zoeken in het dorp maar ik vind een kleine winkel waar ze alles hebben. Na twee bergetappes beloon ik mij zelf met een fles wijn. Terug op de camping begin ik met koken en geniet in de zon van mijn wijntje. Voor ik er erg in heb is de dag al weer voorbij. De gebruikelijke tijd van 21:30 uur is het bedtijd. Ik hoor in de stacaravans de mensen vrij luid praten en lachen, maar val toch in slaap

Komende dagen meer verslagen of
www.henkopweg.nl