Reisverslag van de fietstocht van Nice, via de Route Napoléon, naar Nederland
Dag 1
2017-06-20
De reis.
De voorbereidingen zijn goed. De uitrusting is in orde en het vliegtuig van Eindhoven naar Nice is voor 100 euro, inclusief fiets a 40 euro, besproken.
Waarom Nice? In 1995 heb ik met het gezin in de auto en de caravan er achter eens de Route Napoleon gereden van Grenoble naar Nice. Op de camping trof ik een man die thuis een rechte streep op de kaart trok, van zijn vertrekplaats naar zijn woonplaats. Hij fietste dan langs die lijn naar huis. Het verhaal is mij altijd bij gebleven en ik heb ook die lijn getrokken. Vanaf Nice omdat Transavia vanaf Eindhoven daarheen vliegt.
Januari van dit jaar heb ik de reis geboekt en ben begonnen met het zoeken naar de geschikte route. In totaal, met 14 etappes moet ik in Eijsden in Nederland kunnen zijn. Ik kom dan aan een gemiddelde van ca 85 km per dag. Of ik het zal halen is van veel factoren afhankelijk. Ziekte, pech met de fiets is natuurlijk altijd een onbekende factor. Tegenslagen heb je elke reis wel, maar daar moet je een oplossing voor zoeken. De instelling; Ik zie wel, is de juiste. Niet druk maken over problemen die mogelijk kunnen komen. Als het zo ver is zie ik wel. Dan moet je soms ook je planning daarop aanpassen.
21 juni 2017
Nuland -Eindhoven
40 km
Eindhoven-Nice , vliegtuig
Nice- Villeneuve-Loubet
11 km
Totaal 51 km
Vertrek
Het is zover. Ik ben al vroeg wakker maar val weer in slaap,maar 7:15 uur moet ik er uit. Na het eten begin ik met het inpakken van de auto. Mijn Kleinzoon brengt mij met de auto naar Nuland en vanaf daar begin ik te fietsen. De tassen heb ik volgens mijn paklijst de voorgaande dagen al ingepakt. Als laatste gaat de fiets achter op de auto. Ik neem afscheid van mijn vrouw de zoals gewoonlijk zegt; ‘Je kunt je nog bedenken’. Maar als dat niet helpt wenst ze mij een goede en veilige reis.
Het is 09:45 en als mijn kleinzoon Jurre, van 19 jaar, thuis in Duiven ophaal. Ik vraag hem of hij wil rijden. Hij is net wakker en laat het maar aan mij over. Vorig jaar toen hij net zijn rijbewijs had wilde hij altijd rijden. Zo zetten we koers naar Nuland. Vanaf hotel van der Valk heb ik een route van 40 km naar het vliegveld uitgezet. Op de parkeerplaats wordt de fiets met de tassen behangen en een paar gasten vragen waar de reis heen gaat. “Naar Eindhoven vliegveld , dan naar Nice en vanaf daar fiets ik naar Nederland.” Men kijkt met bewondering. De vrouw zegt, “dat zou ik ook graag willen doen, maar ik moet nog werken.” Ja dat heb ik er op zitten. Ik zwaai nog een keer naar mijn kleinzoon en dan begint een tocht van 9 maanden voorbereiding.
Om 11 uur fiets ik weg. Nog maar net van de parkeerplaats word ik door een fietser aangesproken. Hij stond mij al op te wachten. Hij vraagt ook waar de reis heen gaat,” Nice zeg ik. Ben jij ook naar Santiago de Compostella geweest”, vraagt hij. Ik bevestig het. Hij kijkt verbaasd en vraagt hoe ik heet.” Henk Nijland. ” Zie je wel”, zegt hij, “ik dacht het al! Ik ben Theo Boomers en we hebben in 2008 vanaf Schaik tot voorbij Den Bosch samen op gefietst.” Dat is toeval. Direct herinner ik mij details. Ik had hem niet meer herkend, maar dat zou kunnen, want hij was 40 kg afgevallen. Hij herkende mij aan de uitrusting met de rode fietstassen. Negen jaar later treffen wij elkaar weer. Ik geef hem mijn kaartje en zullen nog contact hebben. Wat een toeval!
Nog geen kilometer weg rij ik door glasscherven van een kapot bierflesje, wat op het fietspad ligt. Ik hou de banden in de gaten, maar de anti-lek banden bewijzen zich weer. Geen lekke band. Via kleine dorpen kom ik in Veghel en daar koop ik bij Albert Heijn krentenbollen, kaas en melk. Rustig neem ik de tijd om bij AH ook koffie te drinken. De krentenbollen zijn voor vanmiddag en morgenvroeg als ik weer vroeg op de fiets zit. Ik stap weer op de fiets en vervolg mijn route. Twee kilometer verder zie ik ineens de kaarsenfabriek van Bolsius die ook op de heenweg ook zag. Dan dringt het tot mij door dat ik niet heb opgelet en gewoon op de GPS de route terug aan het fietsen ben. Dat schiet niet op! Ik draai om en moet lachen als ik AH weer passeer.
In Nijnsel gaat de route langs de natuurcamping de Graspol. Ik besluit eens langs te gaan. Op het terras zit de eigenaresse Aurora met haar dochter. Aurora herkent mij direct. In 2015 was ik op de terugweg van de Liberation Route op de camping en vorig jaar op de terugweg van Rome vanaf het vliegveld Eindhoven ook. Na de limonade vertrek ik. Het is 29 graden en dan kun je wel wat vocht gebruiken.
Op drie kilometer voor het vliegveld maak ik de krentenbollen met kaas klaar en fiets dan het laatste stukje naar het vliegveld. Om 15:00 uur kom ik aan en ga midden in de hal ga op mijn krukje zitten. Ik heb ook een bagage wagentje en begin de fiets te ontmantelen. Alles wat van ijzer of scherp is gaat in de verzamelzak, die als bagage in het vliegtuig gaat. Ik heb dan maar één stuk ruimbagage. Mensen kijken met belangstelling. Ik haal de trappers en de spiegel van de fiets en laat de banden leeglopen. De GPS-houder gaat er af en het stuur draai ik een halve slag. Daarna gaat de fiets in een hoes. Binnen een uur ben ik klaar en moet dan nog een uur wachten voor de verzamelzak kan worden afgegeven. Voor de fiets krijg ik stickers die moeten op de fietshoes en daarna moet ik bij de balie voor grote stukken, de fiets afgeven.
Fietshoes
Twee mannen nemen de fiets in ontvangst. Een van de mannen begint in de hoes te kijken en zegt, ”ik kan niets zien. Je moet de fiets eerst uitpakken.” Ik protesteer en zeg dat ik al drie keer eerder op de zelfde wijze uit Eindhoven ben vertrokken. De tweede man zegt dat de fiets toch door de röntgen gaat en dan zien ze wel of er verkeerde dingen in zitten. Ik mag de fiets afgeven en zeg hem er voorzichtig mee te zijn, omdat ik nog van Nice naar Nederland moet terug fietsen.
Van uit de vertrekhal, na de controle, kan ik de vliegtuigen zien en ik probeer te kijken of ik mijn fiets in een bagagewagentje zie. Mijn grootste angst is altijd, dat ik wel weg ga, naar de fiets in Eindhoven blijft. Bij het instappen zie onder het vliegtuig door mijn fiets in de hoes staan. Die gaat mee! Dat is een geruststelling. We vertrekken op tijd en gaan 20:00 uur de lucht in. Via Maastricht, Geneve gaat het naar Nice. Ik zie de besneeuwde toppen van de Alpen. 21:25 uur landen we. Wij vliegen vanuit het westen aan en landden op de landingsbanen die eigenlijk in zee liggen. In goed anderhalf uur ben ik in Nice. Nu heb ik 14 dagen nodig om terug te fietsen.
In het bos
Na het uitstappen is het wachten op de bagage en daarna op de fiets. Bijna 22:00 uur komt de verzamelzak met de tassen en direct daarna op een andere band de fiets. Ik begin de fiets op te tuigen. Ik heb haast, want om 23:00 uur gaat de poort van de camping dicht. In een half uur fiks ik het en stap in het donker op de fiets. Zowaar er is een echt fietspad. Ik moet nog 11 km fietsen naar de camping. Ik trap als een gek om op tijd te zijn. Het 23:05 uur als ik in het bos bij de camping kom. Te laat!, Het hek zit dicht. 100 m Verder is nog een camping in het bos, maar ook daar zit het hek dicht.
Mijn eerste probleem! Wat nu? Ik verken het bos in de omgeving van de poort. Op 50 m van de poort vind ik een plekje om de tent tussen wat struiken te zetten. Om 24:00 uur lig ik in mijn tentje en de fiets ligt er naast en zit vast aan de tent. Om 00:30 uur schrik ik wakker. Zie zwaailichten door het tentdoek. Even later bij de poort hoor ik het lawaai van de vrachtwagen. De glascontainers die bij de poort staan worden met veel lawaai geleegd. De rest van nacht blijft het rustig en om 06:00 uur begin ik mijn tentje in te pakken. Een eerst trimmer in het bos kijkt wat vreemd. Een goed begin!!. Wat gaat dag twee brengen?
Overige fietstochten staan op www.Henkopweg.nl
