Het is voorjaar! Je kijkt naar buiten en je ziet het: alles groeit. Als dochter van een liemerse tuinder zit het in mijn genen. Ik moet naar buiten, in de grond vroeten. Die drang is bij mijn broer en mij wel in een afgezwakte vorm aanwezig, hoor. Stonden mijn ouders nog in weer en wind op het land, wij zijn mooi-weer-tuinders. Maar in de lente kun je me dus wel op mijn knieen vinden tussen de planten. Later meer over onze tuin.
Het lijkt wel of ook onze drie dochters harder groeien in deze tijd van het jaar. Rokjesdag is aan mij voorbijgegaan terwijl ik hondsberoert op de bank lag, maar de meiden konden niet wachten hun benen in rokjes te steken. Rokjes die veel te kort leken en daardoor hun benen langer. Ja, het groeit goed in de Liemers.
Onze jongste bezocht met school kasteel Bergh. Het Element, het Liemers Cultuurpunt, dat dit uitje verzorgde, sloot hiermee volledig aan bij haar belevingswereld. Het heeft me veel strijdmomenten opgeleverd ‘Prinsessen dragen geen broeken’, ‘prinsessen eten alleen maar taart’ en ‘prinsessen hoeven niet vroeg naar bed’ .
Nu onze tuin. Onze tuin past bij ons huis. We hebben het goed voor elkaar met de ruimte, zal ik maar zeggen. Ik ben gestopt met het opnoemen van de nadelen van een groot huis met dito tuin als bezoekers opmerken ‘wat woon je mooi’. Nu zeg ik net hoorbaar ‘dank je’, maar die liemerse bescheidenheid krijg ik er bij mezelf maar niet uit. Gelukkig is dit bij onze jongste dochter in ‘afgezwakte’ vorm aanwezig.
Onderweg naar de schuur om haar fiets te pakken en naar school te gaan, blijft ze stilstaan en kijkt langs de gevel omhoog. Ze zucht. ‘Ik woon in een echt kasteel, he mama?..en Ik ben een echte prinses!
Kijk dat doet De Liemers groeien, dat schept vertrouwen …. zelfvertrouwen.
Gemma Koning, Groessen
