Vorige week waren wij een weekend weg met onze vriendengroep. Een groot deel van die groep bestaat uit Groessenaren en wanneer je dan zo met z’n allen bij elkaar zit, komen de ouwe koeien vanzelf de sloot uit. Ik vind het zo mooi dat iedereen net weer andere herinneringen heeft aan hetzelfde dorp. Zo wist iemand zich te herinneren, dat de zure bommen (snoepgoed) uit de winkel van vrouw Nass zo lekker waren. Ik hoorde mijn oma in gedachten al zeggen: ‘Ik bun ow vrouw niet.’ Zelf weet ik haast niets meer van die winkel, behalve dan dat je er door een deur in de woonkamer kon komen en dat wij (de kleinkinderen) er, toen hij al gesloten was, wel eens gingen spelen. In mijn herinnering duwden we elkaar lekker hard rond in winkelwagentjes, maar misschien maak ik het nu mooier dan het was.
Een ander wist nog dat ze bij Verlangen hopjesvla in glazen flessen hadden, met zo’n dekseltje erop dat je in kunt drukken. Ik kan me uit die winkel vooral de smurfen herinneren die je kon sparen, een slag groter dan die de Albert Heijn een jaar of vijfentwintig later uitdeelde. Wij hadden er ook een heel kartonnen smurfendorp bij, die huisjes kon je geloof ik zelf maken uit bouwplaten. Ik wil wedden dat die smurfen nog ergens staan bij mijn ouders.
Wij vertellen onze kinderen dat vroeger de weg voorbij Pepeloentje gewoon rechtdoor liep en dat je zó naar opa en oma in de Leuvensestraat kon fietsen, zonder een bult over te hoeven. Toen we een tijd geleden een oude film over Groessen keken, moest ik zelf af en toe even oriënteren: oh, liep die weg toen daarlangs?! Moeders met jasschorten, meisjes met grote strikken in het haar, het had een videoclip kunnen zijn voor ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld. Voor mij leek het een ver verleden, mijn moeder zag zichzelf en haar vriendinnen.
In groep 7 en 8 zat ik in groep geel van meester Verwaaijen. We speelden in die tijd graag bij het muurtje rondom Het Muizenhol, nu het EMM-gebouw. Die muur begon laag en breed, maar verderop werd hij een stukje hoger en smaller en dus spannender. Als je daar bovenop zat te kletsen, kon je ondertussen kijken naar het spel van de jongens op de speelplaats: Chinezen of Tien-elven geloof ik. Ook speelden we graag in de nieuwbouw: de Rietsteeg en de Steenheuvel. Als mijn moeder het over ‘de ni’jbouw’ heeft, bedoelt ze de Tempelstraat en als juf hoorde ik kinderen afspreken bij de nieuwbouw hier op Diesfeldt.
Hetzelfde dorp, andere herinneringen. Ik ben benieuwd: wat zijn jouw jeugdherinneringen aan Groessen?
Sabine Averdonk is leerkracht aan de Bernadetteschool in Loo. In haar blog kunt u lezen over haar dagelijks leven.
