De afgelopen 23 jaar vanaf het podium, nu vanuit de zaal: genieten van een show van Popkoor Repeat uit Duiven. De opening is veelbetekenend: van een man in pak uit de ‘materiele wereld’, druk kletsend in zijn mobiel over deadlines en zakelijk gedoe, maken we de overgang naar een warme groep zangers, gekleed in groenige tinten met een soort godfather met stok en lang gewaad in the lead. Het jasje van de ‘pakkenman’ gaat uit; we zijn nu in een rustige Slow Down omgeving, waar we One family zijn. We zijn in een paradijs in een bebost decor, met mistige effecten, weg van die andere wereld waar je moet voldoen aan normen die anderen je opleggen. Juist díe wereld laten we vanavond ver achter ons.
Hier voelen we de krachten van de Power of love, ondersteund door de hoge klanken van de dwarsfluit die – als een soort vlinder – door het mysterieuze bos fladderen. Bij In this heart bevindt zich de prachtige koorzang die hier vol tot bloei komt.
Ik heb ze geteld. Het waren er 15; 15 kippenvel-momentjes. Die rilling die elke keer van top tot teen tijdens deze show door je heen gaat. De zakdoeken die gepakt worden bij de solist die zingt You’ll be in my heart, over verlies van vriendschap en liefde die toch weer verbonden blijkt. De solisten over de volle linie zijn van hoog niveau. In alle rust pakken ze hun moment. Van helder en gevoelig Tot ik breek tot hilarisch en vol overgave in Zwaar leven.
Visueel hoogtepunt zijn de ineengeslagen handen, die als een soort slang over het podium bewegen bij Omarm me. Je voelt een ‘’Ooo…’’ door het publiek gaan en iedereen voelt zich omarmt. De bitch die hooghartige en cynisch het hele gebeuren op afstand houdt, haar muur in stand houdt, in deze wereld van ‘peace, love and hapiness’. De hippie die stoned en vrolijk wat lucht geeft aan het soms pittige maar o zo herkenbare thema. De dame die zonder familie in dit paradijs is beland en toch graag terug wil maar twijfels heeft…we beleven het allemaal in deze typetjes uit 2Worlds.
The story of my life
Hoe echt is het als je al die Repeaters al eventjes kent en weet hoe iedereen in die 2 werelden soms ook (tijdelijk) gevangen zit. De groep die ervoor heeft gezorgd dat haar vader nu voor het eerst naar haar concert komt. De Repeater met zorg voor een dementerende ouder. De Repeater die zich los aan het maken is uit een huwelijk of de Repeater voor wie dit haar laatste concert is. De dame die in de show inderdaad de groep verlaat, waarbij door elke typetje prachtig beeldend op haar eigen manier afscheid wordt genomen van een boks tot innige knuffel in a Kiss from a rose. Ze komt in een zakelijk jurkje terug en je weet dat juist zij degene is die in de andere wereld veel meer past, in haar solo prachtig verklankt in Everything I am en intussen ook een weekdier is. Als je iedereen een beetje kent, weet je het zeker, deze groep laat elkaar niet barsten als er iemand breekt.
This is the story of their life, it gave me hope. En o ja…het zijn amateurs. Ik moet het mezelf een paar keer inprenten: deze mensen die hier 2 jaar in vrije tijd aan gewerkt hebben en koorzang op topniveau bereiken, gaan morgen weer ‘terug’ naar de echte wereld. Misschien zijn dit juist de mensen die stuk voor stuk die het verschil maken in onze echte wereld. Misschien nemen zij een beetje van saamhorigheid en liefde uit het paradijs mee naar de echte wereld. Wat ben ik blij met jullie 2Worlds one family!
Foto: Tom Harder
