Inwoners van Rijnwaarden en Zevenaar konden van 27 juni tot en met 7 juli 2017 stemmen op het logo dat zij het beste vinden passen bij de nieuwe gemeente Zevenaar. De uitslag van de stemming is bekend. Vanwege de fusie van beide gemeenten per 1 januari 2018 komt er een nieuwe huisstijl inclusief een nieuw logo. Het winnende logo is het logo bestaande uit twaalf strepen die symbool staan voor de twaalf sterke kernen die de nieuwe gemeente telt. Ontwerper van dit logo is Ontwerpkantoor Vonk Specht uit Aerdt.
De basis voor dit ontwerp zijn de twaalf kernen met elk hun eigen geschiedenis, tradities en karakter. De letter Z is geïnspireerd op de stadszegels van Zevenaar zo’n 500 jaar geleden. Het logo symboliseert de verbinding met het verleden en het samengaan van de twaalf kernen tot een sterke, nieuwe gemeente.
Inwoners van beide gemeenten hebben zowel online als op papier gestemd. In totaal zijn er 2359 unieke stemmen uitgebracht, 942 keer is er gestemd op het logo met de twaalf strepen. Daarmee ging 40% van de stemmen naar het winnende logo. Enkele reacties van inwoners op dit logo waren: strak en modern, speels, mooi dat de 12 strepen staan voor de kernen van de gemeente.
De stuurgroep herindeling heeft de keuze van de inwoners overgenomen. Daarmee wordt het ’12-strepen-logo’ ook daadwerkelijk het nieuwe logo voor de fusiegemeente. Dit logo is de basis voor de verdere uitwerking van de huisstijl. Het ontwerpkantoor gaat aan de slag met de kleurstelling van het logo, het standaard lettertype en de uitwerking van de huisstijl op verschillende dragers van briefpapier tot dienstauto’s. Later dit jaar wordt de nieuwe huisstijl gepresenteerd aan de organisatie en inwoners en start implementatie. Dit gebeurt gefaseerd om de kosten zoveel mogelijk te beperken. In januari 2018 is de huisstijl grotendeels doorgevoerd.
Het college van Doesburg heeft de initiatiefnemers voor het plaatsen van de Drilkooi laten weten geen toestemming te verlenen van het gebruik van gemeentegrond voor het plaatsen van een drilkooi. Dit betekent dat er geen drilkooi geplaatst kan worden op gemeentegrond. Dit is in lijn met de motie van de gemeenteraad van 29 juni 2017.
In deze motie werd het college opgeroepen geen medewerking te verlenen aan het plaatsen van een drilkooi op de ronde blauwe steen naast het stadhuis. Deze medewerking was noodzakelijk om de verleende omgevingsvergunning uit te voeren. Omdat deze toestemming niet is verleend, is de omgevingsvergunning vervallen.
Dit jaar wordt voor de 7e keer het “Internationaal Euregio Rijn-Waal Studentenmuziekfestival” gehouden. Daarin worden jonge veelbelovende pianisten in de gelegenheid gesteld masterclasses te volgen in Kleve en zich aan het publiek voor te stellen op 22 plaatsen in de Euregio.
In de kerk van Aerdt wordt een mooie Kawai vleugel geplaatst. En de kerk krijgt een tentoonstelling van de fotograaf Henk Rodrigo met foto’s gemaakt in onze regio . Dankzij de medewerking van Kunstwerk! het Liemers Museum.
Dit alles om een vruchtbare omgeving te maken voor de volgende concerten:
Opvrijdag 28 juli, 19.30
speelt Yuna Nakagawa (1999) muziek van L. van Beethoven, J. Brahms en F. Liszt.
Sinds oktober 2012 studeert ze aan de Robert Schumann Musikhochschule Düsseldorf. Ze trad al op in verschillende belangrijke concertzalen zoals de Tonhalle in Düsseldorf, de Filharmonie in Essen en het Mendelssohn-Haus in Leipzig.
Op zaterdag 29 juli, 19.30zal Dominika Rak(2004) een programma uitvoeren met werk van o.a. J.S. Bach, F. Chopin en M. Moszkowski. Sinds 2011 studeert ze aan het Arthur Rubinstein Muziekgymnasium in Bydgoszcz.
Diezelfde avond speelt Maria Wojtaszek(2003) muziek van Bach, Haydn en Tschaikowski. Zij studeert aan het Jan Paweł II. – Gymnasium in Odolanów.
Zondag 30 juli 19.30
Het is Zhuotao Huang(1997), die muziek vertolkt van Haydn, Chopin en Scriabin. Sinds 2010 studeert ze aan de Robert Schumann Hochschule Düsseldorf in de jong talent afdeling “Schumann Junior”. Ze was al te horen in belangrijke concertzalen zoals de Jahrhunderthalle in Bochum, de Robert-Schumann Saal in Düsseldorf en de Filharmonie in Essen.
Op maandag 31 juli, 19.30
Vandaag is de beurt aan de Nederlandse Jurn Tjoa(1998). Hij zal muziek uitvoeren van L. van Beethoven, I. Albeniz en Fr. Liszt. Momenteel krijgt hij les op het Amsterdams conservatorium. Jurn concerteerde in o.a. Het Concertgebouw in Amsterdam, Tivoli Vredenburg in Utrecht en het Grachtenfestival Amsterdam.
Dinsdag 1 augustus, 19.30 speelt Nicole Rudi(1995) uit Duitsland. Haar programma bevat werk van van Beethoven, Schumann, Chopin en Janáček. Zij studeert in Hannover aan de Hochschule für Musik, Theater und Medien.
Op woensdag 2 augustus, 19.30
sluit Peiyun Xue(1993) de serie concerten af met muziek van Mozart, Chopin, Schumann en Liszt. Zij groeide op in Tilburg in een muzikale familie. Sinds 2015 studeert ze piano aan het Maastrichts conservatorium.
Peiyun was te horen tijdens talrijke live-concerten, o.a. voor Radio 4 in het Concertgebouw Amsterdam, de Grachtenconcerten, het Vrijthof in Maastricht en in Guangzhou, China.
De toegang tot de concerten is gratis. Bij de uitgang is de mogelijkheid voor een gift die ten goede komt aan de jonge pianist.
In de periode van 27 juli t/m 2 augustus worden in Filmhuis Zevenaar de volgende films vertoond:
Noces. Een genuanceerde, sterke thriller. Belgisch-Pakistaanse Zahira raakt zwanger en wordt uitgehuwelijkt aan een Pakistaanse man die ze niet kent. Een meeslepend, invoelbaar drama over de botsing tussen traditie en moderniteit, hét dilemma van immigranten van de 2de generatie.
Zo 30-7, ma 31-7 20:15 u en wo 2-8 14:30 u.
Bram Fischer. Een advocaat die door Afrikaners gezien werd als een verrader toen hij Nelson Mandela verdedigde. Hij voorkwam dat Mandela de doodstraf kreeg. Sterk op feiten gebaseerd rechtbankdrama.
Do 27-7, za 29-7 20:15 u en di 1-8 10:30 u.
Het verlangen is een inktzwarte komedie over de uitgeverswereld. Een noodlijdende uitgeverij verzint een wisseltruc en koppelt een sexy maar abominabele schrijfster aan een briljante roman, geschreven door een weinig appetijtelijke kluizenaar.
Ma 31-7 14:30 u, di 1-8 20:15 u.
I am not your negro, documentaire. Indrukwekkende Amerikaanse burgerrechtenfilm. ‘Het verhaal van de neger is het verhaal van Amerika. Het is geen fraai verhaal’, aldus James Baldwin.
Di 1-8 14:30 u.
Twee prachtige kinderfilms:
In Raafje met de rode sok veroorzaakt Raafje een ramp wanneer door zijn schuld de voorraad wintereten in de rivier valt. Hoe kan hij dit goedmaken?
Vrij 28-7 14:30 u.
In The Boss baby is de baby de echte baas en wordt op zijn wenken bediend. Tot ongenoegen van zijn oudere broer Tim.
Do 27-7, Zo 30-7 14:30 u.
4e Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen.
Deze week van Grenoble naar Luxemburg.
Dag 7
Coublevie – Bourg en Bresse –
133 km
File
In vrijheid fiets ik het poortje van het voetbalveld door. Eerst moet ik terug maar de Mc Donalds waar ik gisteravond was. Op de rotonde bij Mc. Donalds neem ik de verkeerde afslag en na een kilometer vind ik het vreemd dat de route op mijn GPS nog niet in beeld is. Ik zoom wat uit op de GPS en merk dat ik de verkeerde kant op ga. Draaien en terug naar de rotonde. Daar staat een richtingaanwijzer, met levensgroot Bourg en Bresse via de D1075. Al snel zit ik op de route en fiets de stad uit. Het gaat weer gestaag omhoog in tegenovergestelde richting staat een kilometers lange file de stad in. De stilstaande automobilisten kijken naar de zwoegende fietser. Ja ik ga niet snel, maar in ieder geval sneller als stilstaande auto’s op deze maandag morgen.
Bij Chirens ligt aan de andere kant van een berg de eerder geplande camping waar gisteren nog heen wilde. De weg gaat berg op en gaat dan over op een onverharde weg. Ik neem een besluit. Ik ga niet meer op onverharde wegen rijden. Dan maar terug. Ik ga terug naar de D1075, dan weet ik zeker dat ik naar Bourg en Bresse ga. Maar ook die route klimt weer lekker. Dit is mijn maandagmorgen gym. Bij Les Abret ga ik bij Lidl eten halen. De bekende voorraad van melk, kaas, broodjes, worst en fruit. Brandstof voor het lichaam.
Ondanks dat het een hoofdweg is, is niet echt druk. Het is een glooiend landschap en ik ga nu richting Rhône dal. Rond de middag ben ik in Morestel. Ik had een andere toeristische route naar de Rhone willen rijden, maar de D1075 naar Bourg en Bresse loopt ook naar de Rhone. Ik besluit die weg te volgen. Bij Sault-Brenaz passeer ik de Rhône. De Rhône loopt naar de Middellandse Zee in het zuiden. Meer naar het noorden is de Saome , Moesel en de Maas de monden in De Atlantische oceaan of Noordzee via de Rijn. Ik moet dus nog naar een ander dal. Vanaf Sault-Brenaz loopt en mooi fietspad langs de Rhone.
Fietspad langs de Rhône
Zelf een kasteel staat aan de ander oever. Helaas moet ik na 5 km al weer van het fietspad af naar de D1075. Het is 15:00 uur en zit al op 75 km. Ik besluit door te fietsen naar Bourg en Bresse. Daar zit ik weer in mijn dagplanning. Op de route zijn geen echt bijzondere dingen te zien. Het schiet lekker op, het is wel vreemd want het is een vierbaansweg met in het midden vangrails. 10 km voor Bourg en Bresse meen ik bij een rotonde een bord autoweg te zien. Ik neem een afslag eerder maar toch twijfel ik. Na een hoop kleine singelwegen besluit ik naar de D1075 terug te gaan. Bij die oprit staan geen verboden voorfietsers en zo kom ik in Bourg en Bresse.
Gesloten.
De camping municipale ligt dicht bij het centrum. Maar dan komt de verrassing na 125 km. De poort van de camping zit dicht. Het bord met meer Franse tekst is mij duidelijk. Ik vraag een meisje naar een andere camping maar ze weet niks, maar wel dat deze camping al een jaar dicht zit. Ik raap weer alle moed bij elkaar. In de GPS ga ik op zoek naar een camping. Op vijf kilometer is een boerencamping. Dat moet dan maar. De GPS brengt mij via landelijk gebied bij de kleine boeren camping in Bon Repos. Er staat één caravan en een camper. De boer zegt dat zes euro voldoende is. Hij maakt mij wel duidelijk dat de kalveren vannacht veel lawaai zullen maken. Ze zijn voor het eerst bij de moeder weg. Ach, ik slaap wel. Na een perfecte douche en wassen en scheren voel ik mij herboren; Toch heb ik 133 km gereden.
Bij de camper zie ik een vrouw. Het lijkt of ze alleen is. Regelmatig zie ik haar kijken. Ik sta ca 30 m verder onder de bomen. Ik verwacht dat ze nog wel wil weten wie ik ben. Na enige tijd komt ze van het toilet terug en bij mij langs. Ze spreekt mij in het Frans aan. Ik probeer Engels en Duits, maar ook dat wil niet. Ik maak duidelijk dat ik van Nice naar Nederland fiets. Dat is haar wel duidelijk. Dan vraagt ze un café. Nou dat versta ik wel. Ik word op de koffie uitgenodigd. Maar hoe gaan we praten. Vorig jaar lukte het in Italië om met alleen Italiaans sprekende campingburen met Google translate, elkaar het nodige duidelijk te maken. Ik ga aan de koffie en als ze een gesprek wil beginnen pak ik de mobiele telefoon en spreek op Google translate de tekst in het Nederlands in. Dan krijgt zij de telefoon en hoort de tekst in het Frans. Zo voeren we hele gesprekken.
Een selfie met Brigitte
Ze heet Brigitte en leeft in de camper en trekt in de zomer door Frankrijk. Ze heeft wel een dochter, is 58 jaar en alleenstaand. Met de vertalingen over mijn woonplaats Duiven heeft ze moeite. Steeds hoort ze Duiven. Ik maak haar duidelijk dat het de woonplaats is. Ik had haar al een kaartje met mijn gegevens gegeven en de website heeft ze ook al bekeken. Na de koffie komt een soort pruimenlikeur op tafel en dan wordt het daarna best gezellig, maar toch is het tijd om de slaapmat op te zoeken. We maken nog een Selfie en ik bedank Brigitte voor de gastvrijheid. Wat een leuk contact.
De kalveren roepen de hele nacht om hun moeder. Toch kan ik wel slapen. —————————————————————-
Dag 8
Bon Repos – Beaune
119 km
Hitte
Als ik ’s morgens vertrek probeer ik de route naar Bourg en Bresse terug te rijden. Na een paar kilometer herken ik niets van gisteren. De nieuwe route naar Beaune zit al in de GPS. Als ik de kaart uitzoom blijkt dat ik naar het oosten rij en ik moet naar het westen.
Na vijf km ben ik al op de route en zeker al 10 km van Bourg en Bresse. Het is de D79 , een kaarsrechte weg. In Saint Julien – Ressouze haal ik eten in een kleine winkel. In het parkje ga ik een bank zitten. Een vrouw in een passerende auto kijkt zo lang, dat de heftig moet bijsturen om een boom te ontwijken. Blijkbaar komen hier geen vreemdelingen. De schoolkinderen lopen allemaal hand in hand in een rij in een geel hesje. Ze lopen naar een bus. Alle kinderen hebben een hoedje tegen de zon op. Dat zegt genoeg voor vandaag. Het zal wel weer erg warm worden. De kinderen hebben een schoolreisje. Franse schoolkinderen op weg naar het schoolreisje.
Ik heb een fiets tochtje. Het is maar wat je leuk vindt. Na het gaat het over de rechte weg verder. Het is een landbouwgebied in de omgeving van de rivier la Saone.
In de plaats Manteny wordt mijn aandacht getrokken door een super groot standbeeld van een Haan. Waarom een haan. De haan is geschonken door de plaatselijke metaal fabriek; Jacquette Metaal Service. http://www.jacquetmetalservice.com.
De super Haan
Water
Onderweg kom ik ook steeds meer versierde rotondes met fietsen tegen. De tour de Frans zal door de dorpen komen. Ik weet dat de tour in juli van start gaat maar ik weet niet de route. Ik hoop ze voor te blijven.
De zon brand er lekker op los en mijn water is op. In de plaats Suisery zie ik iemand bij een terras. Ik wil het kleine pleintje op draaien en heb de bidon al in de hand. Ik sta ze goed als stil als ik door het evenwicht raak en ik val gewoon om. De dame komt aanrennen en bij het overeind krabbelen laat ik de bidon zien en zeg aqua. Ik maak duidelijk dat ik niets heb en ze vult de fles. Ik kan weer fietsen en vooral veel zweten. De fles is al snel leeg en onderweg vraag ik nog een keer om water. Steeds krijg ik heerlijk koud water. Zo werk je op een dag wel 2,5 liter water en een liter melk weg. Zonder water is met temperaturen boven de 30 graden niet te fietsen.
Om 16:00 uur ben ik aan de rand van Beaune. Ik zoek de Carrefour winkel en haal eten voor vanavond en morgen vroeg. Dan ga ik in het centrum op zoek naar de camping Les Cent Vignes. Ik kook mijn eten en drink in deze Bourgondische wijnstreek een glas wijn.
Mijn Spaghetti a la Henk.
Mijn buren zijn een man en vrouw uit Leiderdorp. Ze hebben samen naar Santiago de Compostella en ook naar Rome gefietst. Veel bekende dingen halen we als herinnering op.
Ook vanavond moet ik weer op tijd naar bed. Er is weer onweer en regen deze avond en nacht.
Op zondag 27 augustus organiseert de Stichting Recreatie en Toerisme voor de 21ste keer hun jaarlijkse kofferbakmarkt en dus gaan de kofferbakken weer open in het centrum van Pannerden. Er staan zo’n 150 auto’s die hun 2de hands waren verkopen en daarmee is het de grootste in het oosten van Gelderland.
De kofferbakverkoop van Pannerden is inmiddels in de wijde omtrek een begrip. Het is een hele gezellige en gemoedelijke markt in de historische kern van het dorp. Al snuffelend tussen alle curiosa vindt u altijd iets van u gading. Van porselein en kristal tot boeken, (kinder)kleding en speelgoed te veel om op te noemen, zolang het maar ik de kofferbak past. Wat u er echter niet vindt dat zijn meubelen, witgoed, levende dieren en etenswaar maar wel een hele boel gezelligheid.
De markt start om 11:00 en duurt tot 16:00 uur en de toegang is gratis
Mocht u een plaats willen reserveren om deel te nemen aan de kofferbakverkoop dan kunt u zich vanaf 1 augustus inchrijven via de mail op info@gelderseiland.nl. Een plaats kost € 8,00 er wordt een borg van € 20,00 gevraagd. Als u de plaats netjes achter laat krijgt u die aan het eind van de dag weer terug. Beide bedragen kunnen alleen contant en gepast betaald worden.
Voor verdere informatie kunt u contact opnemen met het Toeristisch Informatiecentrum Rijnwaarden in Tolkamer www.gelderseiland.nl.
Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen naar Grenoble.
——————————————————————————— vrijdag 23 juni 2017
Dag 4
Castellane naar Sisteron
92 km
Water
Om 06:30 uur fiets ik van de camping af. Er blijkt geen water te zijn. De campingeigenaar snapt het ook niet. Dan heb ik alleen nog water van gisteren. Ik moet zien dat ik onderweg zo snel mogelijk weer water krijg. Buiten het dorp Castellane gaat het direct weer berg op. Ik heb het nog koud en die een extra vest aan. Nu heb ik het warm en kan in een tempo van ca 6 km per uur de berg op. Het is 10 km naar de top en 8:21 uur ben ik boven op de Col des Léques op 1146 m.
Water uit een natuurlijke bron; Eau de Sourc La Festoule
Gelukkig vond ik onderweg een plek waar water uit een slang kwam. Er hing een bordje bij bron Eau de Sourc La Festoule. Het was heerlijk helder en koud water. Beide flessen zijn weer vol en ik kan verder door de bergen. Het is nu echt een slingerweg door de bergen. Geen bossen meer maar kale rotsen en hoog opgaande bergen in lagen. Ik kom nu in de kloof de Taulanne. Clue de Taulanne .
De weg is bochtig langs de bergwand en links ligt in de diepte de kloof. Ik voel mij nietig en klein in dit prachtige stukje Alpen. Ik neem de tijd om foto’s te maken. Juist in het deel, is een soort poort in de bergen is uitgehakt. De rotsen aan de andere kant van de kloof liggen in schuine lagen.
Dit is echt genieten en het loopt ook langzaam af. Bij Chatéuoure let ik niet goed op en had ik links af gemoeten. Nu moet ik naar Digne les Bains over de brug van de La Bleone. Daar kom ik weer op de route N85, Het is 11:35 uur en heb ca 50 km gereden. in een Carrefour winkel haal ik mijn boodschappen. Het moet het wel de rest van de middag meenemen, maar ik vind het zekerder. Weet nooit of er nog een winkel aan de route is. Nu kom ik op de weg naar Sisteron. Het is wel de N85 maar ook erg druk met vrachtverkeer en personen auto’s. Na 55 km bij Mallemoisson les Grillons is er langs de weg een klein parkje. Hier neem ik meer tijd voor de middag maaltijd. Tot zover is het zeer voorspoedig verlopen. Naar Sisteron is het langs de rivier redelijk vlak en dat schiet op. Het Dal is een groot landbouw gebied. Er is zelf een kunstmatig kanaal waar het water hoog in staat. Uit het kanaal haalt men water voor de beregeningsinstallaties. Aan het einde van het kanaal is een stuwmeer bij Chateau -Arnoux -Saint Auban. In het dal is ook een elektriciteitscentrale aan de rivier Le Durance. Deze rivier loopt nog door naar Sisteron. In het centrum ga ik een bij het VVV vragen naar de camping. De dame aan de balie schrijft de naam op en geeft een beschrijving die mij niet duidelijk is. Ik fiets langs de rivier, maar waar ik over de brug moet lukt het niet om naar boven te komen. In kleine smalle staatjes zoek ik de weg naar de brug. De camping ligt 3 a 4 km buiten de stad aan de rivier. Les Pres Hauts heet de camping, waar ik om 15:15 uur aan kom na 92,5 km. Ook hier mag ik weer een plek uitzoeken en ik krijg een gratis internet aansluiting. Het douchen vervang ik nu door het zwembad. Ik heb het bad voor mij zelf. Het is heerlijk verkoelend na de warme tocht met middag temperaturen rond de 30 graden. De middag maak ik vol met zwemmen, internet. Bij controle van de fiets constateer ik dat er een spaak in het achterwiel, aan de kant van de tandwielen kapot is. Het is vrijdag en morgen moet ik toch maatregelen nemen. Ik heb wel spaken bij mij, maar voor het plaatsen van de spaak is speciaal gereedschap nodig. Die nacht slaap ik slecht. Ik ben teveel met de spaak bezig. Het risico is te groot om met een kapotte spaak de bergen in te gaan. Hopelijk vind ik op de route in Cap een fietsenmaker.
———————————————————————————
zaterdag 24 juni 2017
Dag 5 Sisteron naar Gap 56 km
De spaak
Ik fiets al weer vroeg de poort uit. De slagboom zit nog dicht maar ik kan er zo langs op. Eerst fiets ik terug naar Sisteron waar ik de route weer op pak. Dat een spaak mist is niet te merken, maar ik ben bang dat de belasting voor de andere spaken te groot gaat worden en dan heb ik zo meer spaken kapot. Na een redelijk vlakke rit van bijna 50 km kom ik in Gap. Een grote stad. Ik moet op het verkeer letten, maar ik let ook nog op de winkels of ik een fietsenmaker kan vinden.
Gevonden. De fietsenmaker in Gap
Ja, dan zie ik links van de weg een winkel met opschrift Espace Velo. Daar moet ik zijn. De deur staat open en dan begint het. De eigenaar is met een fiets aan het sleutelen. In het Engels vertel ik het probleem en zeg dat ik zelf spaken heb. Maandag zegt hij, dan wil hij mij wel helpen. Ik vertel zo goed mogelijk dat ik van Nice via de route Napoleon naar Nederland fiets. Ik geef hem mijn kaartje met op de achterkant alle routes die ik sinds 2008 heb gereden. Blijkbaar maakt het indruk. Ik vraag hem of hij dan de cassette er af kan halen. Daar is speciaal gereedschap voor nodig. Dan kan ik zelf wel de spaak er wel in krijgen.
Dat is akkoord en ik zet voor de zaak de fiets op de kop. De spaken zitten onder het zadel in de buis Het zadel moeten er eerst af. Het wiel heb ik er zo uit. Uit voorzorg leg ik mijn tassen in de winkel en ik heb al redelijk smerige handen. Wat er is gebeurt weet ik niet, maar blijkbaar heeft de fietsenmaker op mijn website gekeken, want als ik terug kom, met de spaak al weer in het wiel, is hij zeer behulpzaam. Hij neemt de fiets over en begint er nu zelf aan. De derailleur afstellen verzorgt hij. De ketting loopt niet naar zijn zin en als hij de loopwieltje iets wil verbuigen knapt de hele derailleur er af. Ik schik, maar laat niets merken. Het is maar een klein stuk metaal wat kapot is, maar wel speciaal voor de Track fiets. Hij zoekt in zijn voorraad, maar niets heeft de juiste maat. Hij kijkt op internet en zegt dat hij direct na de middag bij zijn collega, die Track fietsen heeft, het onderdeel zal ophalen. Hij doet de zaak op slot en zegt dat hij om 14:00 uur weer terug zal zijn.
Ik loop de stad in en bij een bar drink ik een groot glas Cola. Ik zal de plannen voor vandaag moeten bijstellen. Ik had vanmiddag de Col Bayard willen beklimmen, maar ik moet nu zien dat een groter probleem wordt opgelost.
Als ik om 14:15 uur terug kom in de rijwielzaak, vertelt hij mij dat zijn collega maar 1 stuks van het onderdeel had. Het is zo specifiek. Hij vertelt dat je eigenlijk altijd zo’n onderdeel mee moet hebben. Vooral in het vliegtuig zou het kunnen beschadigen. Het klusje is nu in een klein uur klaar ik. Zelfs de wielen met de nieuwe spaken gaat hij nog uitlijnen en de versnelling wordt perfect afgesteld. Ik hoef alleen het onderdeel te betalen. Ik weet niet hoe vaak ik merci heb gezegd. Ik maak nog een foto van ons beiden.
Hij schrijft zijn naam, Olivier Leduc in mijn boekje. Ik beloof hem de foto op te sturen als ik in Nederland ben. Tevreden fiets ik weg door de stad. Op de GPS zoek ik een supermarkt en haal eten voor vandaag, maar ook voorraad voor morgen. Het risico dat op zondag geen winkels open zijn wil ik niet lopen.
In Gap begint de weg omhoog te lopen naar de Col de Bayard op 1228 m. Nu de fiets weer goed is, lijk ik wel vleugels te krijgen en trap zonder probleem 5 km de berg op naar 907 m hoogte, waar ik camping Napoleon vind. Het is 15:45 uur en ik heb toch nog 56 km gefietst.
Nog net op tijd heb ik mijn eten klaar. Dan begint het te regenen en een heftig onweer barst los. In mijn tentje eet ik mij Spaghetti. Na het eten ga ik maar slapen. Iets anders is bij dit onweer niet mogelijk. Het wordt een lange nacht. Van het onweer trek ik mij niets aan. Ik ben er in mijn tentje niet bang voor. Morgen de rest van de Col. De fiets is weer goed, dus ook dat moet lukken. Misschien kan ik de kilometers, die ik vandaan heb gemist, morgen weer inhalen. We zien wel.
———————————————————————————
zondag 25 juni 2017
Dag 6
Gap – Grenoble – Coublevie
131 km
Gisteravond moest ik vroeg naar bed vanwege het onweer. Dat merk je ’s morgens, want om 05:00 uur ben ik wakker en wat heb je aan wakker liggen. Het lichaam wil weer bewegen. Het is een soort verslaving. Bewegen. Ik heb wel eens gehoord dat je Hipothalimus Endorfine aanmaakt een hormoon in je hersenen die een prettig gevoel geeft. Het voorkomt ook stress en een Burnout. Endorfine en sport
Toch vind ik het vreemd, want met 20 kg bagage de berg op trappen is niet prettig. Ja, als je boven komt is er wel weer dat Ýes’ gevoel. Ik heb het weer gehaald.
Om 6:00 uur fiets ik van de camping. Ik zit nu op 900 m hoogte en col de Bayard is met 1246 m de hoogte col in de Route Napoleon. Het is d maar 346 m , maar wel 5 km omhoog. Al snel heb ik weer het juiste ritme. Toch doe ik er een uur en een kwartier over. De hoogste top heb ik gehaald. In theorie moet het nu naar beneden gaan. Het geeft vertrouwen. Opa van 73 jaar haalt het wel, als er geen gekke dingen gebeuren. Ik heb nu 305 km in totaal gereden.
Het berg af is maar beperkt, er zit veel vals plat in. Dat het zondag is kun je al vroeg merken. De motoren scheuren al weer door de bochten. Een nieuwe categorie zijn de antieke sport auto’s. Meestal Engelse tweezitters met een open kap. De hele meute haalt mij in. Na 35 km zie ik ze weer, in Corps bij een Renault garage. Daar zullen ze op zondag niet veel aan hebben. Met veel interesse kijken ze allemaal onder de motorkap. Ik moet verder. Steeds weer berg op en dan weer een stukje na beneden. Na Corps gaat het echt 10 km berg af naar Grenoble. Een heerlijk gevoel. Bij Laffrey kom ik langs het gelijknamige meer. Hier staat in een soort parkje een beeld van Napoleon te paard.
Napoleon te paard aan het einde van de N85 de Route Napoleon.
De N85 loopt nog door naar Grenoble, maar voor de stad staat een bordje dat het fietspad van de weg af gaat. Ik rij volledig op de GPS en kom door smalle paadjes ineens op de hoofdweg naar het centrum van Grenoble. Wat een gigantische stad omgeven door hoge bergen! Na 4 km stad moet ik de rivier de Isére over steken. Op de brede avenue door de stad, loopt in een grasbaan de tramrail. Bij de brug moet het verkeer links. M een klap zie ik een auto de trambaan oprijden. De donkere bestuurder heft in de auto de armen op. Die heeft in de gaten dat hij verkeerd zit. Mogelijk rijdt hij normaal altijd met de tram.
Kruising waar de auto links de trambaan op reed.
Ik ben blij dat hij niet aan mijn kant verkeerd ging. Het is 16:00 uur en ik zit op 110 km. Ik voel mij nog prima en probeer nog wat kilometers te maken. De burg over ga ik door de voorsteden langs de rivier over de D1075.
Helemaal op
Bij La Buise na 120 km begin ik toch op te raken en zoek op de GPS naar een camping. Vier km verder is een camping Municipale. Wat ik niet weet is dat het 4 km hoog de berg op gaat. Na 3 km is de ‘batterij’ leeg en geef ik het op. Ik ga niet weer omhoog en draai om. Ik zie wel wat ik doe. Ik heb een leuk parkje gezien, daar kan ik mogelijk vannacht overnachten. Ik vind daar aan de rand van het parkje een WC en zelfs nog een waterkraan. Het is wel druk in het parkje. Eerst maar eens wat te eten zoeken. De GPS geeft weer uitkomst en ik rij naar Mc Donalds in Voiron. Nu moet je niet iedere dag hamburger eten, want dan kom je de Posbank bij Rheden nog niet op. Maar één dag kan wel. Via een computerscherm, wat mij nogal moeite kost om het te snappen, maar met afkijken bij de buren krijg ik het snel door. Er zit zelfs een knop op met Nederlandse taal. Weer wat geleerd. Na de Hamburger ga ik terug naar het park.
Voetbalveld
Als ik het sportterrein La Sure van Coublevie passeer vind ik dat ook wel een geschikte plaats om te overnachten. Een klein hek staat open en achter op het terrein tegen donkere struiken zet ik mijn groene tentje op. Naast het kleine hek zit een groot hek. Dit is de oprijlaan naar de Middenschool Maison familiale Rarale. Ik was de laan eerst op gefietst, maar heb uiteindelijk het kleine hek genomen.
Het kleine hek links naar het sportveld en rechts het grote hek van de oprijlaan naar de school.
Vanaf mijn tentje kan ik het hek zien. Het is 21:00 uur als ik bij mijn tentje zit en een man op de fiets over de oprijlaan komt. Hij sluit hoorbaar de hekken en doet ze op slot. Bedenkelijk kijk ik rond. Heb ik weer zit ik opgesloten. Hoe kom ik morgen van dit voetbalveld. Ik zie wel en ga slapen.
De volgende morgen 05:30 uur begin ik in te pakken. Ik heb nog geen plan hoe ik van het sportveld af kan komen, omdat het rondom in de hekken staat. Om 06:00 stopt er een busje bij het grote hek. Een man met een grote papieren zak loopt naar het tweede hek. Ik ga hem vragen hoe ik er uit kan. Hij praat alleen Frans maar hij laat mij de afstandsbediening zien. Ja, daar heb ik niets aan. Ik moet dat eerste hek door. Ik loop met hem mee en hij wijst mij, dat je naast het hek om een grote steen heen kunt. Dat moet lukken.
De slaapplaats naast het voetbalveld. De tent is ingepakt en de tassen moeten nog op de fiets.
Als ik alles heb ingepakt en naar het grote hek loop zie ik dat het kleine hek, waar ik gisteravond door kwam, nog gewoon open staat. Dat kleine hek was ik totaal vergeten. Ik zat niet opgesloten. Ik maakte mij zorgen om niets. Maar dat heb je soms. Ik kan de vrijheid weer tegemoet.
Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen naar Grenobele.
Woensdag 21 juni 2017
Dag 2
Villeneuve-Loubet – Cannes- Grasse- Saint Vallier – de Thiey.
46 km
Nu begint het echt
Het is vijf uur en ik hoor de vogels in het bos al fluiten. Ik vind het nog te vroeg en draai me nog een keer om op het slaapmatje. Om zes uur is de slaap echt voorbij en buiten de tent bekijk ik het bos in de omgeving van het camping hek. Ik stond in het Parc Vaugenier het is een bosgebied met twee campings Vlak voor mijn tentje staat een klimtoestel. Een enkele trimmer loopt al over het bospad langs mijn tentje. Wassen en toilet is er vanmorgen niet bij. Rustig pak ik alles in en om 07:00 uur zit ik op de fiets. Op de kaart heb ik gezien dat in het park een waterkraan is. Al snel heb ik de kraan gevonden en kan ik mij wassen, maar vooral de bidons vullen met water. Anderhalve liter water neem ik mee.
Nu begint de tocht langs de kustweg richting Cannes. De banden van de fiets heb ik gisteren met een handpompje opgepompt, net genoeg om te fietsen, maar te zacht voor de hele tocht. Mijn banden hebben een autoventiel en ik ben op zoek naar een benzinestation om de banden op te pompen, maar ook voor een halve liter benzine voor het kooktoestel. Al snel zie ik rond 07:30 uur mensen bij een pompstation. Ik vraag een halve liter loodvrije benzine en 5 bar lucht in de banden. Voor 1 euro ben ik klaar en kan weer meer dan een week koken en op harde banden fietsen. De uitrusting is weer op peil. De weg langs de kust begint al drukker te worden In mijn gele fietsshirt val ik goed op. Zwemmen
Bij Antibes- Juan les Pin kom ik echt langs het strand. Er is daar bij strekdam 4 een publiek strand. Tegen het huisje van de strandwacht zit ik mijn fiets en trek mijn zwembroek aan. Om 8:00 uur neem ik een duik in de Middellandse Zee. Heerlijk dit vroege zeebad. Om 8:30 uur komen de jongeren, allemaal begin twintigers, van de strandbewaking. Ze halen alle spullen van de Bay Watch uit het huisje en het lijkt of ik midden in de serie Bay Watch zit. Alleen Pamela Anderson zie ik niet. De jongeren gaan eerst op de grond oefeningen doen. De telefoon met een muziekje ligt in het midden en de jongeren liggen lang uit rond de telefoon. In het muziek klinkt regelmatig Up en Down en dan drukken ze zich op de handen op tot Down klinkt . Vier jongens en een meisje doen mee. Ik voel geen enkele behoefte om er aan mee te doen. Daarna neemt ieder zijn uitkijkpost in.
Ik vraag ze nog wel een foto te maken en 40 minuten later ben ik op weg naar Quai Napoléon, de haven van Cannes. Hier liggen Luxe jachten aan de kade.
Allemaal luxe en ik heb alleen 4 tassen en tentje en een fiets voor de vakantie.
De kade is met een slagboom afgesloten, maar met de fiets kan ik er langs. Het personeel is aan het schoonmaken en op een jacht zit een man en vrouw op het achterdek aan het ontbijt. Ik knik vriendelijk tegen iedereen en niemand stuurt mij weg.
In deze baai is Napoleon op 1 maart 1815 vanuit zijn ballingschap op Elba aan land gekomen en door de bergen, wat men nu de Route Napoleon noemt,naar Parijs gereden. Er moet een herdenkingsplaquette aan de haven staan en daar wil ik mijn Route Napoleon starten. Na enig zoeken vind ik de Plaquette en maak een aantal foto’s. De tocht gaat verder door de Hoofdwinkelstraat van Cannes. Ik zie winkels waar je zeker geen inkopen onder de 100 euro kunt doen. Nu heb ik daar ook geen behoefte aan, want ik heb al genoeg gewicht bij mij. Langs het station is het druk en ik moet goed opletten. Dan zit ik op de weg naar Grasse en direct gaat het gestaag omhoog. het is de eerste test van de beenspieren. De klim van 6 tot 9% Onderweg in Mouans-Sartoux vind een Lidl en daar doe ik inkopen. Melk, kaas, Ananasdrank en bananen. Ik moet regelmatig eten en drinken, want de temperatuur is al boven de 20 graden. Aan de route tot Grasse zijn zeer veel parfumfabriekjes. Ik zweet al weer prima en zou best een fris geurtje kunnen gebruiken. Om 12:20 uur ben ik in Grasse en fiets weer door de stad. Nu gaat het 8 tot 10% omhoog naar de Col de Pilon 780 m. Ik moet regelmatig stoppen als ik het hart in de borst voel kloppen. Ik stop dan een minuut en dan zakt de hartslag weer naar normaal. Dan fiets ik weer 400 tot 500 m en maak ik weer een stop. Regelmatig spreek ik mij zelf moed in; ” even doorzetten tot dat verkeersbord”, of een ander markant punt.
Voorbij het zwembad is een parkeerplaats en geniet ik van het uitzicht op Grasse en de Middellandse zee. Ik ben tevreden. Het is zwaar maar ik kan het.
Vanaf Grasse is het 16 km omhoog naar de camping in Vallier de Thiey. Ik haal de Col de Pilon op 875 m hoogte en kom om 15:00 uur op de camping. Ik krijg een plek op een klein vlak plateau. Mijn buurvrouw, die in een stacaravan woont begint direct in het Frans een verhaal. Sorry, ik spreek alleen Engels en Duits. Direct schakelt ze over in een vlekkeloos hoog Duits. Ze vertelt dat haar hond van 17 jaar gisteren een hartinfarct heeft gekregen. De hond loopt wat moeilijk maar leeft nog. Ik krijg alle details te horen. In de tussentijd praat ze tegen de hond Frans. Als ik het verhaal onderbreek en vraag hoe ze zo goed Duits spreekt, vertelt ze mij dat ze in het vroegere Oost Duitsland is geboren en nog vier talen spreekt. Ik vraag haar ook of er een campingwinkel is. Ja hoor, bij de ingang van de camping. Als ik daar heen ga , of ik dan gekookte Ham voor de hond wil meebrengen. In de winkel hebben ze fruit, groeten en worst , maar geen gekookte Ham. Ik heb mijn boodschappen en moet de buurvrouw teleurstellen.
Bij het bezoek aan het toiletgebouw wat de dame van de camping aanwees, schrik ik. Wat een oude kapotte en smerige troep. Kapot en vuil! Dit kan niet waar zijn! Als ik de trapje langs het gebouw af loop kom ik bij een nieuw gedeelte. Dit ziet er goed en verzorgt uit.
Het is tijd om mijn eerst maaltijd bij mijn tentje te koken. Het is het bekende maal van spaghetti, courgette, paprika, vlees (worst) en kaas. Dit geheel op smaak gemaakt met kruiden en tomaten ketchup . Ik eet er heerlijk van en om half tien duik ik mijn tentje in. De eerste berg etappe heb ik door staan. Het was met 46 km een korte maar wel heftige rit. Het lichaam heeft een top prestatie geleverd. Geen spier of andere pijn, morgen verder omhoog naar Pas de la Faye op 981 en col de Valfeniere op 1169 m. Morgen zal ook wel lukken.
——————————————————————————————————————-
Donderdag 22 juni 2017
Dag 3
Saint-Valier- De Thiey naar Castellane
55,6 km.
Bergop.
De derde dag is in theorie de zwaarste route. Bewust heb ik de eerste dagen korte routes gepland. Ik ga nu van Saint-Valier – De Thiey naar Castellane 56 km. Met onderweg vier bergtoppen. Die ook de naam van Cols hebben. De eerste col begint direct na het dorp. Als ik om 07 uur van de camping rij gaat het eerst naar beneden. In het dorp zie ik hoog tegen de berg al auto’s rijden. Daar zal ik ook wel heen moeten. Ik moet 5 km fietsen voor ik bij de top ben, Col de La Faye op 980 m. Het gaat 5 tot 7 % omhoog. Het is nog lekker koel maar zelf ben ik door het klimmen snel op temperatuur. Om de kilometer stop ik en heb een prachtig uitzicht op het dorp waar ik vandaan kom. Ik heb een vrij constant tempo van 6,4 km per uur. Toch doe ik er nog twee uur over om boven te komen. Om 09:10 uur ben ik op de parkeerplaats en zit de eerste col er op. Nu gaat het 2,5 km berg af naar Het dal Vallon Nans.
Daar begint de volgende klim er zijn prachtige vergezichten met wolken in het dal.
De snelheid berg af beperk ik tot 40 km per uur. Het is mij hard genoeg. Waar ik zoveel moeite heb moeten doen om boven te komen, wil ik nu ook genieten van de afdaling. Onderweg passeer ik weer een parfumfabriekje en je merkt echt dat deze route is ingesteld op toeristen.
Puffen
De volgende bergtop ligt op 27 km van mijn vertrekpunt. Het is col de Valferriére op 1169 m. De eerste motorrijders zijn al weer op de route en ze scheuren als gekken door de bochten. Terwijl ik weer aan het puffen ben, maakt een tegemoet komende motorrijder op de motor trappende fietsbewegingen. Die denkt natuur, die ik gek, neem een motor. Col de Valferiér is mijn tweede bevalling vandaag. Ik heb berg op zo zitten puffen, dat het veel op een bevalling begint te lijken.
De eerste echte Col.
Toch heb ik ook wel oog voor het landschap. Rechts van mij gaan de rotsen hoog op. Links gaat de afgrond stijl naar beneden. Dat het voor motorrijders gevaarlijk is bewijzen de vele herdenkingsplaatsen met een foto en bloemen. Vaak nog jonge mensen. Zelf moet ik natuurlijk ook oppassen. De auto’s, maar ook vrachtwagen passeren op minder dan een meter. Ik heb weer mijn witte trui aan om goed op te vallen.
De eerste plaats in de bergen is Escranolles. Hier heeft men de weg geasfalteerd en men is lijnen aan het trekken. Heel vaak asfalteert men als de tour de Frans er langs komt. In het dorpje wil ik wat eten halen. Maar helaas het enige winkeltje langs de weg zit dicht.
Na de col kom ik in Séranon. Bij een benzine station let ik niet op en kom op een verhoogde stoep, met een klap kom ik weer op de weg. Gelukkig ging het goed, maar voor het zelfde geld lig je plat. Ik fiets nu in een breed dal met veel landbouw en het is redelijk vlak. Voorbij het dorp zie om 11:30 uur een groente- en fruitwinkel. Ik koop Nectarines, Bananen en tegen mijn principe 1,5 liter flessenwater. Het water komt uit de koeling en kost ca 1,20 euro. Ik moet wel want de temperatuur loopt al op naar de 30 graden en mijn water is op. Ik heb ca 32 km gereden en het gaat goed. Nu nog de col de Luens en dan naar Castellane. Je wend aan het klimmen en Col de Luens op 1054 m laat ik ook achter mij. Nu gaat het licht berg af naar de George du Verdon en Castellane, waar ik om 13:0O uur al aan kom. Rechts ligt hoog op een uitstekende berg een kerkje. Castellane is zeer toeristisch. Automobilisten, motorrijders en andere toeristen bevolken de terrassen. Ik ga eerst op zoek naar de camping. De camping bestaat voor 90 % uit stacaravans. Veelal in gebruik bij mensen die in de omgeving werken. Bij een caravan staan meerder lege bierkratten. Daar moet ik niet bij gaan staan. Dat kan vanavond wel eens geluidsoverlast geven. De camping eigenaar zei dat ik zelf maar een plaats moest zoeken.
Ik zoek een plek met schaduw. Als ik de tent heb opgezet en ingericht besluit ik eerst naar eens de douche op te zoeken. Die zien er prima uit en daarna ga ik op de fiets naar het dorp op zoek naar een supermarkt. Het is nogal zoeken in het dorp maar ik vind een kleine winkel waar ze alles hebben. Na twee bergetappes beloon ik mij zelf met een fles wijn. Terug op de camping begin ik met koken en geniet in de zon van mijn wijntje. Voor ik er erg in heb is de dag al weer voorbij. De gebruikelijke tijd van 21:30 uur is het bedtijd. Ik hoor in de stacaravans de mensen vrij luid praten en lachen, maar val toch in slaap
Alleen Pamela Anderson zie ik niet. De jongeren gaan eerst op de grond oefeningen doen. De telefoon met een muziekje ligt in het midden en de jongeren liggen lang uit rond de telefoon. In het muziek klinkt regelmatig Up en Down en dan drukken ze zich op de handen op tot Down klinkt . Vier jongens en een meisje doen mee. Ik voel geen enkele behoefte om er aan mee te doen. Daarna neemt ieder zijn uitkijkpost in.
De tocht gaat verder door de Hoofdwinkelstraat van Cannes. Ik zie winkels waar je zeker geen inkopen onder de 100 euro kunt doen. Nu heb ik daar ook geen behoefte aan, want ik heb al genoeg gewicht bij mij. Langs het station is het druk en ik moet goed opletten. Dan zit ik op de weg naar Grasse en direct gaat het gestaag omhoog. het is de eerste test van de beenspieren. De klim van 6 tot 9% Onderweg in Mouans-Sartoux vind een Lidl en daar doe ik inkopen. Melk, kaas, Ananasdrank en bananen. Ik moet regelmatig eten en drinken, want de temperatuur is al boven de 20 graden. Aan de route tot Grasse zijn zeer veel parfumfabriekjes. Ik zweet al weer prima en zou best een fris geurtje kunnen gebruiken. Om 12:20 uur ben ik in Grasse en fiets weer door de stad. Nu gaat het 8 tot 10% omhoog naar de Col de Pilon 780 m. Ik moet regelmatig stoppen als ik het hart in de borst voel kloppen. Ik stop dan een minuut en dan zakt de hartslag weer naar normaal. Dan fiets ik weer 400 tot 500 m en maak ik weer een stop. Regelmatig spreek ik mij zelf moed in; ” even doorzetten tot dat verkeersbord”, of een ander markant punt.
De snelheid berg af beperk ik tot 40 km per uur. Het is mij hard genoeg. Waar ik zoveel moeite heb moeten doen om boven te komen, wil ik nu ook genieten van de afdaling. Onderweg passeer ik weer een parfumfabriekje en je merkt echt dat deze route is ingesteld op toeristen.