Ik ging bij mijn opa en oma logeren omdat ik graag in Westervoort wilde zijn en ik op de radio was. Mijn artikel dat ik naar RTV Connect had gestuurd werd besproken in het radioprogramma ‘gras op je radio’. Het ging erover dat de veerpont tussen Pannerden en Millingen ook in de winter bleef varen, en dit heel goed nieuws was voor het Pieterpad.
Na de lunch gingen we naar het hockeyveld tussen Westervoort en Duiven ‘Westerduiven’. Een hockeyclub die vind ik meer bij Duiven hoort dan bij Westervoort, maar goed. Daar moest mijn neef spelen die in Enschede studeert. Ik ging wel mee maar weet eigenlijk helemaal niks van hockey af. Behalve dan dat er strafcorners bestaan en dat je niemand mag slaan met je stick, maar daar houdt het wel zo’n beetje op. Het was een soort reünie voor de familie van zijn vaders kant. Die wonen namelijk allemaal in Westervoort. Misschien komt het ook omdat die familie nou gewoon eenmaal wat groter is. Ik wilde er een mooie wedstrijdsamenvatting van maken maar omdat ik niet zo veel van hockey wist is daar niet veel terecht van gekomen. Wat er wel terecht van is gekomen heb ik naar Westerduiven en naar DHC Drienerlo gestuurd (de ploeg waar Westerduiven tegen moest spelen). Van alle kwarten was het tweede kwart het saaiste, er gebeurde namelijk niks, geen doelpunten en geen kaarten. Wat ook apart is aan hockey is dat ze een groene kaart hebben dan moet je 2 minuten buiten het veld wachten en dan mag je er weer in. Waarschijnlijk waren de bedenkers van het spel kunstzinnig, want de kaarten hebben allemaal een eigen vorm: groen is een driehoek, geel is een vierkant en rood is een cirkel.
Daarna gingen we allemaal bij mijn opa en oma een borreltje drinken en een hapje eten. Mijn oma had wel wat aan te merken op het spel van mijn neef zijn team maar daar was mijn neef het niet mee eens, dus volgden (er zoals vaker in onze familie) een lange lange discussie. En de conclusie was dat ze er helaas (zoals altijd) niet uitkwamen.
Tijn Tiedink
