Het is weer ‘Leiden in last’
Artsen huilen als hun patiënten overlijden
Het gevoel van onmacht is niet meer te vermijden
De macht van het gevreesde virus moeten we nu ondergaan
En ook zien dat die macht massaal wordt genegeerd, onze geliefde uitjes gaan er aan
Ook horen dat miljoenen ‘deskundigen’ het stuk voor stuk beter weten
Terwijl anderen zwijgend en zwoegend achter hun mondkapjes zweten
Iedereen wil solidair zijn met een groot gebaar naar buiten toe
Maar ondertussen gewoon doorgaan met besmetten, ach wat doet het er toe
Totdat het echt dichtbij komt, dan is het ‘Leiden in last’
Dan wordt er gewezen: Jij hebt niet goed opgepast
Auteur: Geert Smits
Groessen 22-03-2020
Hij heeft dit gebaseerd op:
TEN EERSTE:
Een bericht over: Arts Irma van der Kall (ANIOS Spoed Eisende Hulp) kreeg zo’n 15.000 reacties op haar emotionele verhaal. 10.000 mensen betuigden respect en haar boodschap is zo’n 30.000 keer gedeeld.
“Op het moment dat ik mijn autootje veilig in mijn parkeervak zet thuis en de sleutel omdraai na een lange heftige dienst springen de tranen in mijn ogen. Tranen van ontlading, verdriet en onmacht in deze tijd. De eerste Corona verdachte patiënt die ik heb opgevangen op de spoed is nu, een paar dagen later, overleden. Dat hakt erin. Nu is het menens.”
TEN TWEEDE:
De uitdrukking “Leiden in last” is ontleend aan de situatie in Leiden in de jaren 1574, ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648).
Hertog van Alva belegerde in oktober 1573 de stad Leiden. Het doel was Leiden weer onder Spaanse invloed te brengen via een tactiek van omsingeling en uithongering. Alva had er niet op gerekend dat het Leidse stadsbestuur grote voorraden voedsel en drank had ingeslagen, omdat men een aanstaande belegering vermoedde. Hierdoor redde Leiden het tijdens de eerste fase van het beleg. De Spaanse troepen onder de nieuwe landvoogd Requesens staakten het Beleg van Leiden tussen maart en mei 1574 om troepen te verplaatsen voor de Slag op de Mookerheide. Leiden dacht dat het met een terugkeer van de Spanjaarden wel zou meevallen en sloeg dit keer geen voorraden in.
Leiden in last
Toen de Spanjaarden van 25 op 26 mei 1574 terugkeerden, begon een tweede beleg. Dit beleg was veel zwaarder en heeft geleid tot het ontstaan van de spreuk ‘Leiden in last’. De bevolking kreeg te maken met honger en ziekte. Een derde van de in totaal 18.000 Leidenaren kwam tijdens dit beleg om het leven, door de hongerdood of door de pest.
Maar Leiden hield vol. Via postduiven – duiven die oorlogsberichten overbrachten – onderhielden ze contact met de geuzenleider Louis de Boisot. Die gaf aan dat Leiden op korte termijn door de watergeuzen bevrijd zou worden. En zo geschiedde: op 3 oktober 1574 werd Leiden bevrijd door de geuzen, waarmee aan de ‘Leiden in last’-periode een einde kwam.
