Ik stel me zo het volgende tafereel voor:
Op een dag, op Villa Eikenhorst, riepen Willem-Alexander en Máxima hun dochters bij zich in de woonkamer. “Lieve A’tjes”, zei Willem-Alexander, “papa en mama moeten jullie iets vertellen.” De A-tjes spitsten hun oortjes en gingen er eens goed voor zitten. “Luister,” zei Willem-Alexander. “Het wordt tijd dat jullie weten hoe de vork hier in de steel zit. Ik, papa, ben dus eigenlijk de Koning van dit land, en mama is de Koningin. Dat betekent dat jullie echte prinsesjes zijn, en Amalia is zelfs króónprinses omdat zij de oudste is.”
Het bleef even stil.
De A-tjes keken eerst verbaasd, en daarna begonnen ze keihard te lachen. “Whahahaha, die papa, je denkt toch niet dat wij daar in trappen?! Straks ga je ons ook nog wijsmaken dat oma B vroeger ook Koningin was. Dúh! Nou, wij gaan weer hockeyen hoor. Doei!”
Tsja, de kinderen van tegenwoordig maak je niet zomaar iets wijs. 😉
Prinsessen, jonkvrouwen en ridders. Het blijft toch iets magisch. Donderdag 10 maart mocht ons zoontje zich een dag ridder wanen. Hij ging met zijn hele klas op bezoek bij Kasteel Huis Bergh in ’s Heerenbergh, waar alle jongens tot ridder werden geslagen en alle meisjes jonkvrouwe werden. Er werden allerlei activiteiten gedaan en na afloop ontvingen ze een heus diploma. Nu wil het toeval dat onze achternaam wel heel mooi matcht met de oorspronkelijke bewoners van dit Kasteel… Bergh… Van Den Bergh… Ik kan het vanmiddag natuurlijk proberen: “Zeg Mika, papa en mama moeten je wat vertellen…!”
Ruby Van Den Bergh-Coenraads
