Blog Martine Reesink | Parkeerissues

Als ‘rijdende’ kneus (en dan bedoel ik rijdend als in rolstoel met de zogenaamde GPK (Gehandicapten ParkeerKaart)) mag je dichtbij de winkels parkeren of dichtbij de ingang. Volgens de luie medemens is dit een énorm voordeel, je hoeft dan minder stappen te zetten (kan echt wel 30 stappen schelen!). Ik zal je  een geheimpje verklappen, ik hoef sowieso niet te lopen, voordeel van die stoel onder mijn kont…

Ik voel de frustratie van de lopende medemens, de jaloezie straalt eraf, waarom mag zij daar parkeren? Tót de elro uitgeladen wordt, dan wordt de blik (en de bijpassende rode kleur op het gezicht) beschaamt naar beneden gericht. Sneu zeg, zo’n jonge vrouw in zo’n kneuzenmobiel. Vreemd, jaloezie dat omslaat in medelijden. Ik wil beide niet, je hoeft niet jaloers te zijn op iemand met een GPK, die iemand heeft dat ding niet voor niets. Je wilt jouw dertig meter verder lopen echt niet inruilen voor zo’n kaart, een voordeel van de handicap. Deze komt vaak met meer nadelen dan voordelen, echt.

Dan medelijden, hoeft ook niet. Ik red mij prima in mijn elro, Alex (zo heet hij) geeft mij mijn benen terug (ik heb ze nog wel, maar ik kan niet echt op ze bouwen zeg maar). Alex is mijn weg naar buiten en ik ben dus dol op Alex (al heb ik in het begin best wat moeite met hem gehad, als hij weer eens totaal ongecontroleerd richting een schap in de winkel ging en dat schap dan ook nog om wilde trekken, tja ook Alex moest even wennen aan mij). Dus mensen, medelijden niet nodig, medeleven mag wel, zij het niet in overdreven mate. Dat dat ook maar even meteen duidelijk is.

Waarom is het voor rolstoelers nodig zo dichtbij te parkeren? Dat vragen veel mensen zich af. Een invalidenparkeerplaats ligt niet alleen dichtbij de ingang, hij is ook lekker breed (jawel, alweer zo’n mooi voordeel!). Vaak moet een ‘normale’ rolstoel via de zijkant uit de auto gehaald worden. Dit lukt niet op een normale, vrij smalle parkeerplaats. Ik heb daar geen last van, ik bedoel, door mijn elro mag ik rijden in een heuse kneuzenbus, met als extra kers op de taart een oprijplaat. Ik hoef dus echt geen stap te zetten, lucky me ?. Hij is wel breed, onze bus. In een gewone parkeerplaats heel lastig weg te zetten. Dus ja, de voordelen hebben we hard nodig. Oh en ik zou theoretisch best iets verder kunnen ‘lopen’ door dat verhaal met die wielen enzo, maar zitten gaat ook niet zo goed, dus ja dan ben ik toch wel aangewezen op zo dichtbij mogelijk.

Maar goed, we hebben dus het enorme voordeel van parkeren bijna voor de ingang. Toch? Nou dat valt vaak tegen. Even een mooi voorbeeld, vanmorgen gingen we even naar de Gamma (die is bij ons gezeteld in hetzelfde pand als de Intratuin). Onze Intratuin heeft een mega parkerplaats (twee eigenlijk) en op die grote parkeerplaats zijn maar liefst 6 (!) kneuzenplekken. Enig idee hoeveel senioren de Intratuin trekt (zeker met de kerstshow), deze plekken zijn meestal bezet. Maar ach, de medewerkers blijken deze plekken vooral handig te vinden als opslagplaats, voor sneeuw, hoeven zij ook niet zo ver te lopen met hun schuivertje…Martine Reesink (44),moeder van een zoon van 15, woont in Duiven en schrijft een blog over haar leven met EDS, een bindweefselaandoening. Martine schrijft ook gedichten.

Martine Reesink (44),moeder van een zoon van 15, woont in Duiven en schrijft een blog over haar leven met EDS, een bindweefselaandoening. Martine schrijft ook gedichten.