‘Goed zo, je kan het, je bent er bijna’, enthousiast moedig ik mijn dochters aan tijdens de kidsrun van de FROS Bert Timmer Memorial Loop in het Horsterpark in Duiven. De opbrengt van de loop gaat dit jaar naar ‘hun’ nieuwe schoolplein, dat van de Joannesschool, dus natuurlijk deden zij mee. Als ze de finish over komen, bekruipt me zo’n geluksgevoel. ‘Goed gedaan’, roep ik misschien iets te hard en te enthousiast voor een ‘bijna 12-jarige’ dochter.
‘Hup, mama, hup mama, hup mama,’ hoor ik als ik even later mijn 5 kilometer bijna heb volbracht. Dat doet een mens goed want hardlopen; ik moet me er nog steeds toe zetten. Maar ik weet dat het mij helpt mijn hoofd leeg te maken en piekeren zit nou eenmaal in mijn aard. Word ik er gelukkiger van? Nou, opgewekter in ieder geval.
Een paar dagen later sta ik in het Olympisch stadion. ‘Goed zo, je kan het, je bent er bijna.’ Deze keer moedig ik geen kinderen aan, maar ouderen van 60, 70, zelf 80 jaar. De oproep om een aantal inwoners van De Liemers naar de rollatorloop te brengen, kon ik niet weerstaan. Te leuk gewoon. Ik kan me zo voorstellen dat zo’n dagje een mooie training is in levensgeluk. 1. Je stelt jezelf een DOEL: 400 meter. 2. Je werk aan een gezond LICHAAM: bewegen is gezond. 3. Je probeert een NIEUWE ERVARING: rollatorrace. 4. Je geeft TIJD en AANDACHT: aan je mede-passagiers en 5. Je LACHT: heel veel.
Er waren deelnemers en hun verzorgers en verplegers uit het hele land. Maar niet zo veel aanmoedigers. Dat kunnen we in De Liemers beter. Volgend jaar familie, vrienden en buren langs het parcour van De Liemers Rollatorrace 2018? Ik ben er dan zeker bij. Want aanmoedigen, daar ben ik best goed in.
Foto: Ipad schilderij van TT, Theo Tiedink
