Vrienden zijn soms jaloers op me. En terecht! Hoe heerlijk is het om ouders èn schoonouders in hetzelfde dorp te hebben wonen. De laatste zelfs, ik heb ze geteld, 50 meter verderop. Altijd oppas bij de hand, beter kan je het niet hebben. Natuurlijk komt er een tijd dat de rollen zijn omgedraaid en we op onze ouders en schoonouders moeten passen, maar ook dan is het handig dat je dichtbij elkaar woont; die zorg heb je toch altijd?
Maar het heeft natuurlijk veel meer mooie kanten dan alleen de praktische om ouders en schoonouders dichtbij te hebben. Als mijn schoonmoeder vertelt over haar jeugd in een gezin van 13 kinderen, hangen onze kinderen aan haar lippen en is steevast de reactie: ‘Dat zou ik nooit willen, dan krijg je veel minder aandacht dan ik nu krijg.’ Mijn gevoel er soms te weinig te zijn voor onze kinderen, verdwijnt dan als sneeuw voor de zon. Deze gesprekken relativeren je eigen leven. Het is niet voor niets dat mensen in een samenleving met sterke banden tussen generaties, gelukkiger zijn.
Dat is waarom ik betrokken ben bij de film ‘Leven in de Liemers: scholen van vroeger in Groessen’. Kinderen van de Joannesschool interviewden bekende Groessenaren over hun tijd op de meisjes- jongens- tuinbouw- en Joannesschool. Videobeelden van de interviews worden in de film geïllustreerd door oude foto’s. Onze oudste interviewde mijn vader en ik zat daar als begeleider bij. Zo hoor je nog eens wat! Ik zag de trots van de kinderen en ouderen op de gezamenlijke Liemerse geschiedenis groeien. En ik stak er zelf ook nog wat van op.
