Afgelopen zondag keek ik een programma waar ik al veel over gehoord had, maar wat ik zelf nog nooit had gekeken. Maar de man was van huis, en de dochter en ik waren de baas over de afstandsbediening. Dochter wilde dit programma heel graag zien, dus vooruit.
Het was iets met heel veel koffertjes met nummers erop, die normaal gesproken door dames in gouden jurkjes gedragen werden, maar speciaal voor deze uitzending door knappe meneren. (niet in gouden jurkjes). Nou ja, ik ben de flauwste niet, als er meer dan 20 knappe meneren te zien zijn, kijk ik graag even mee.
Er werden allerlei quizvragen gesteld en uiteindelijk bleef er één deelnemer over die heel veel geld kon winnen. Mits hij uit al die koffertjes steeds de exemplaren koos waar een heel laag bedrag in zat. De koffertjes met de hoge bedragen erin moesten zo lang mogelijk in het spel blijven. Duidelijk. De deelnemer, een jongeman van 23 jaar met een leuke vriendin, moest in de eerste ronde 5 koffertjes kiezen die de leuke meneren dan gingen openmaken. En dat ging niet best. Hij koos namelijk consequent de koffertjes waar de enorm hoge bedragen inzaten, waardoor hij dié bedragen niet meer kon winnen. De miljoenen en tonnen vlogen ons om de oren. De deelnemer keek een beetje beteuterd, hij hoopte natuurlijk een hoog bedrag te winnen en had daar ook al plannen mee: zijn studieschuld afbetalen en hij wilde een goed doel in Ghana steunen. Lief!
Het eind van het liedje was niet vrolijk: de deelnemer ging uiteindelijk naar huis met €9.000.-. Kijk, daar wil ik ook best een paar koffertjes voor openmaken, maar als je weet dat er ook mensen in dit programma naar huis zijn gegaan met 2 ton, of zelfs 4 ton, klinkt negenduizend euro toch wat minnetjes.
De dochter en ik vonden het reuzejammer voor deze jongen en zijn vriendin. En dat was dat.
Oh nee. Toch niet.
Want er was natuurlijk nog Facebook. En Facebook zou Facebook niet zijn, als er de volgende dag niet allerlei berichten over dit programma op zouden staan. Wat bleek namelijk: iemand had de deelnemer van dit programma eens flink nageplozen op Google en iets ontdekt! Oeh! Deze jongen blijkt namelijk uit een behoorlijk welgesteld gezin te komen. Ouders met zeer goedlopende bedrijven. Pa goed voor een plek in de Quote-heelveel. En ineens, plotseling, sloeg de sfeer om. Het was niet meer zielig dat deze jongen maar €9.000,- gewonnen had! Het was net goed-lekker puh! Studieschuld? Puh, dat betaalt zijn mammie wel. Dat geld had naar een ander moeten gaan! Wat een arrogant ventje! We vonden hem al zo’n kakker! Waarom deed hij in godsnaam mee? Geen medelijden mee!
En ik, ik ben weer eens met stomheid geslagen. Wat is dat toch? Als je uit een goed nest komt, mag je blijkbaar geen geluk hebben? En geen hoog bedrag winnen? Wat weten de reaguurders het weer allemaal goed. Deze deelnemer werkt zelf keihard voor zijn centen. Maar dat telt niet. Blijkbaar is geld winnen in een televisieprogramma alleen gegund aan mensen met een zielig verhaal.
