De Avondvierdaagse
Belachelijk vroeg avondeten. Stress: ‘mam, wáár zijn mijn sportschoenen!?’ Plakjes komkommer in een plastic zakje. (Lekkende) pakjes drinken. Mentos. Fruittella. Stress: ‘mam, wáár is mijn rugzak!?’ Verzamelen bij de bibliotheek. De meester met een gek hoedje op. De meester die de laatste avond op klompen loopt. Zenuwachtige groepsleidermoeders die het hun toegewezen groepje kinderen bij elkaar probeert te houden. Altijd hetzelfde klasgenootje dat elke avond net op het nippertje aan komt racen. Mopperende achterhoedemoeders: ‘Dóórlopen jongens! Vóór ons blijven! Raap je snoeppapiertjes nú op!’ De appels die op de tweede avond werden uitgedeeld. Het pauzemoment met koffie en mierzoete ranja. Op de laatste avond een raketje. Schreeuwende kinderen: ‘Uitslovers!! Luilakken!!’ Blaren. Zere benen. ‘Juf, ik moet nu echt heel nodig plassen!’ Het hondje van de bakker. We hebben een potje met vet. Gillen bij de spoorwegovergang als de spoorbomen dicht gaan. De laatste avond wachten op de pauzeplek totdat alle deelnemers van alle afstanden zich samenvoegen tot een geheel. De intocht. Nerveus rondkijken of je vader wel op de afgesproken plek staat met bloemen. Verder wandelen met een welverdiend bosje anjers/fresia’s/duizendschoon. Je medaille ophalen en trots opspelden. Naar huis fietsen. Voetenbadje.
Mijn herinneringen aan de avondvierdaagse. Some things never change! Hoewel ik tegenwoordig meer snoepslingers zie dan bosjes anjers… 😉
Alle deelnemers aan de Zevenaarse avondvierdaagse: veel succes vanavond met jullie laatste wandelavond!
Ruby van den Bergh-Coenraads
