VITAAL OUD: VAN NICE NAAR NEDERLAND

Reisverslag van de fietstocht van Nice naar Nederland, via de ‘Route Napoleon’ N85 door de Alpen naar Grenoble.

———————————————————————————
vrijdag 23 juni 2017
Dag 4
Castellane naar Sisteron
92 km

Water
Om 06:30 uur fiets ik van de camping af. Er blijkt geen water te zijn. De campingeigenaar snapt het ook niet. Dan heb ik alleen nog water van gisteren. Ik moet zien dat ik onderweg zo snel mogelijk weer water krijg. Buiten het dorp Castellane gaat het direct weer berg op. Ik heb het nog koud en die een extra vest aan. Nu heb ik het warm en kan in een tempo van ca 6 km per uur de berg op. Het is 10 km naar de top en 8:21 uur ben ik boven op de Col des Léques op 1146 m.

Gelukkig vond ik onderweg een plek waar water uit een slang kwam. Er hing een bordje bij bron Eau de Sourc La Festoule. Het was heerlijk helder en koud water. Beide flessen zijn weer vol en ik kan verder door de bergen. Het is nu echt een slingerweg door de bergen. Geen bossen meer maar kale rotsen en hoog opgaande bergen in lagen. Ik kom nu in de kloof de Taulanne. Clue de Taulanne .

De weg is bochtig langs de bergwand en links ligt in de diepte de kloof. Ik voel mij nietig en klein in dit prachtige stukje Alpen. Ik neem de tijd om foto’s te maken. Juist in het deel, is een soort poort in de bergen is uitgehakt. De rotsen aan de andere kant van de kloof liggen in schuine lagen.
Dit is echt genieten en het loopt ook langzaam af. Bij Chatéuoure let ik niet goed op en had ik links af gemoeten. Nu moet ik naar Digne les Bains over de brug van de La Bleone. Daar kom ik weer op de route N85, Het is 11:35 uur en heb ca 50 km gereden. in een Carrefour winkel haal ik mijn boodschappen. Het moet het wel de rest van de middag meenemen, maar ik vind het zekerder. Weet nooit of er nog een winkel aan de route is. Nu kom ik op de weg naar Sisteron. Het is wel de N85 maar ook erg druk met vrachtverkeer en personen auto’s. Na 55 km bij Mallemoisson les Grillons is er langs de weg een klein parkje. Hier neem ik meer tijd voor de middag maaltijd. Tot zover is het zeer voorspoedig verlopen. Naar Sisteron is het langs de rivier redelijk vlak en dat schiet op. Het Dal is een groot landbouw gebied. Er is zelf een kunstmatig kanaal waar het water hoog in staat. Uit het kanaal haalt men water voor de beregeningsinstallaties. Aan het einde van het kanaal is een stuwmeer bij Chateau -Arnoux -Saint Auban. In het dal is ook een elektriciteitscentrale aan de rivier Le Durance. Deze rivier loopt nog door naar Sisteron. In het centrum ga ik een bij het VVV vragen naar de camping. De dame aan de balie schrijft de naam op en geeft een beschrijving die mij niet duidelijk is. Ik fiets langs de rivier, maar waar ik over de brug moet lukt het niet om naar boven te komen. In kleine smalle staatjes zoek ik de weg naar de brug. De camping ligt 3 a 4 km buiten de stad aan de rivier. Les Pres Hauts heet de camping, waar ik om 15:15 uur aan kom na 92,5 km. Ook hier mag ik weer een plek uitzoeken en ik krijg een gratis internet aansluiting. Het douchen vervang ik nu door het zwembad. Ik heb het bad voor mij zelf. Het is heerlijk verkoelend na de warme tocht met middag temperaturen rond de 30 graden. De middag maak ik vol met zwemmen, internet. Bij controle van de fiets constateer ik dat er een spaak in het achterwiel, aan de kant van de tandwielen kapot is. Het is vrijdag en morgen moet ik toch maatregelen nemen. Ik heb wel spaken bij mij, maar voor het plaatsen van de spaak is speciaal gereedschap nodig. Die nacht slaap ik slecht. Ik ben teveel met de spaak bezig. Het risico is te groot om met een kapotte spaak de bergen in te gaan. Hopelijk vind ik op de route in Cap een fietsenmaker.

———————————————————————————

zaterdag 24 juni 2017

Dag 5
Sisteron naar Gap
56 km

De spaak
Ik fiets al weer vroeg de poort uit. De slagboom zit nog dicht maar ik kan er zo langs op. Eerst fiets ik terug naar Sisteron waar ik de route weer op pak. Dat een spaak mist is niet te merken, maar ik ben bang dat de belasting voor de andere spaken te groot gaat worden en dan heb ik zo meer spaken kapot. Na een redelijk vlakke rit van bijna 50 km kom ik in Gap. Een grote stad. Ik moet op het verkeer letten, maar ik let ook nog op de winkels of ik een fietsenmaker kan vinden.

Ja, dan zie ik links van de weg een winkel met opschrift Espace Velo. Daar moet ik zijn. De deur staat open en dan begint het. De eigenaar is met een fiets aan het sleutelen. In het Engels vertel ik het probleem en zeg dat ik zelf spaken heb. Maandag zegt hij, dan wil hij mij wel helpen. Ik vertel zo goed mogelijk dat ik van Nice via de route Napoleon naar Nederland fiets. Ik geef hem mijn kaartje met op de achterkant alle routes die ik sinds 2008 heb gereden. Blijkbaar maakt het indruk. Ik vraag hem of hij dan de cassette er af kan halen. Daar is speciaal gereedschap voor nodig. Dan kan ik zelf wel de spaak er wel in krijgen.
Dat is akkoord en ik zet voor de zaak de fiets op de kop. De spaken zitten onder het zadel in de buis Het zadel moeten er eerst af. Het wiel heb ik er zo uit. Uit voorzorg leg ik mijn tassen in de winkel en ik heb al redelijk smerige handen. Wat er is gebeurt weet ik niet, maar blijkbaar heeft de fietsenmaker op mijn website gekeken, want als ik terug kom, met de spaak al weer in het wiel, is hij zeer behulpzaam. Hij neemt de fiets over en begint er nu zelf aan. De derailleur afstellen verzorgt hij. De ketting loopt niet naar zijn zin en als hij de loopwieltje iets wil verbuigen knapt de hele derailleur er af. Ik schik, maar laat niets merken. Het is maar een klein stuk metaal wat kapot is, maar wel speciaal voor de Track fiets. Hij zoekt in zijn voorraad, maar niets heeft de juiste maat. Hij kijkt op internet en zegt dat hij direct na de middag bij zijn collega, die Track fietsen heeft, het onderdeel zal ophalen. Hij doet de zaak op slot en zegt dat hij om 14:00 uur weer terug zal zijn.
Ik loop de stad in en bij een bar drink ik een groot glas Cola. Ik zal de plannen voor vandaag moeten bijstellen. Ik had vanmiddag de Col Bayard willen beklimmen, maar ik moet nu zien dat een groter probleem wordt opgelost.
Als ik om 14:15 uur terug kom in de rijwielzaak, vertelt hij mij dat zijn collega maar 1 stuks van het onderdeel had. Het is zo specifiek. Hij vertelt dat je eigenlijk altijd zo’n onderdeel mee moet hebben. Vooral in het vliegtuig zou het kunnen beschadigen. Het klusje is nu in een klein uur klaar ik. Zelfs de wielen met de nieuwe spaken gaat hij nog uitlijnen en de versnelling wordt perfect afgesteld. Ik hoef alleen het onderdeel te betalen. Ik weet niet hoe vaak ik merci heb gezegd. Ik maak nog een foto van ons beiden.

Hij schrijft zijn naam, Olivier Leduc in mijn boekje. Ik beloof hem de foto op te sturen als ik in Nederland ben. Tevreden fiets ik weg door de stad. Op de GPS zoek ik een supermarkt en haal eten voor vandaag, maar ook voorraad voor morgen. Het risico dat op zondag geen winkels open zijn wil ik niet lopen.
In Gap begint de weg omhoog te lopen naar de Col de Bayard op 1228 m. Nu de fiets weer goed is, lijk ik wel vleugels te krijgen en trap zonder probleem 5 km de berg op naar 907 m hoogte, waar ik camping Napoleon vind. Het is 15:45 uur en ik heb toch nog 56 km gefietst.
Nog net op tijd heb ik mijn eten klaar. Dan begint het te regenen en een heftig onweer barst los. In mijn tentje eet ik mij Spaghetti. Na het eten ga ik maar slapen. Iets anders is bij dit onweer niet mogelijk. Het wordt een lange nacht. Van het onweer trek ik mij niets aan. Ik ben er in mijn tentje niet bang voor. Morgen de rest van de Col. De fiets is weer goed, dus ook dat moet lukken. Misschien kan ik de kilometers, die ik vandaan heb gemist, morgen weer inhalen. We zien wel.

———————————————————————————

zondag 25 juni 2017

Dag 6
Gap – Grenoble – Coublevie
131 km

Gisteravond moest ik vroeg naar bed vanwege het onweer. Dat merk je ’s morgens, want om 05:00 uur ben ik wakker en wat heb je aan wakker liggen. Het lichaam wil weer bewegen. Het is een soort verslaving. Bewegen. Ik heb wel eens gehoord dat je Hipothalimus Endorfine aanmaakt een hormoon in je hersenen die een prettig gevoel geeft. Het voorkomt ook stress en een Burnout.
Endorfine en sport

Toch vind ik het vreemd, want met 20 kg bagage de berg op trappen is niet prettig. Ja, als je boven komt is er wel weer dat Ýes’ gevoel. Ik heb het weer gehaald.
Om 6:00 uur fiets ik van de camping. Ik zit nu op 900 m hoogte en col de Bayard is met 1246 m de hoogte col in de Route Napoleon. Het is d maar 346 m , maar wel 5 km omhoog. Al snel heb ik weer het juiste ritme. Toch doe ik er een uur en een kwartier over. De hoogste top heb ik gehaald. In theorie moet het nu naar beneden gaan. Het geeft vertrouwen. Opa van 73 jaar haalt het wel, als er geen gekke dingen gebeuren. Ik heb nu 305 km in totaal gereden.

Het berg af is maar beperkt, er zit veel vals plat in. Dat het zondag is kun je al vroeg merken. De motoren scheuren al weer door de bochten. Een nieuwe categorie zijn de antieke sport auto’s. Meestal Engelse tweezitters met een open kap. De hele meute haalt mij in. Na 35 km zie ik ze weer, in Corps bij een Renault garage. Daar zullen ze op zondag niet veel aan hebben. Met veel interesse kijken ze allemaal onder de motorkap. Ik moet verder. Steeds weer berg op en dan weer een stukje na beneden. Na Corps gaat het echt 10 km berg af naar Grenoble. Een heerlijk gevoel. Bij Laffrey kom ik langs het gelijknamige meer. Hier staat in een soort parkje een beeld van Napoleon te paard.

De N85 loopt nog door naar Grenoble, maar voor de stad staat een bordje dat het fietspad van de weg af gaat. Ik rij volledig op de GPS en kom door smalle paadjes ineens op de hoofdweg naar het centrum van Grenoble. Wat een gigantische stad omgeven door hoge bergen! Na 4 km stad moet ik de rivier de Isére over steken. Op de brede avenue door de stad, loopt in een grasbaan de tramrail. Bij de brug moet het verkeer links. M een klap zie ik een auto de trambaan oprijden. De donkere bestuurder heft in de auto de armen op. Die heeft in de gaten dat hij verkeerd zit. Mogelijk rijdt hij normaal altijd met de tram.

Ik ben blij dat hij niet aan mijn kant verkeerd ging. Het is 16:00 uur en ik zit op 110 km. Ik voel mij nog prima en probeer nog wat kilometers te maken. De burg over ga ik door de voorsteden langs de rivier over de D1075.

Helemaal op
Bij La Buise na 120 km begin ik toch op te raken en zoek op de GPS naar een camping. Vier km verder is een camping Municipale. Wat ik niet weet is dat het 4 km hoog de berg op gaat. Na 3 km is de ‘batterij’ leeg en geef ik het op. Ik ga niet weer omhoog en draai om. Ik zie wel wat ik doe. Ik heb een leuk parkje gezien, daar kan ik mogelijk vannacht overnachten. Ik vind daar aan de rand van het parkje een WC en zelfs nog een waterkraan. Het is wel druk in het parkje. Eerst maar eens wat te eten zoeken. De GPS geeft weer uitkomst en ik rij naar Mc Donalds in Voiron. Nu moet je niet iedere dag hamburger eten, want dan kom je de Posbank bij Rheden nog niet op. Maar één dag kan wel. Via een computerscherm, wat mij nogal moeite kost om het te snappen, maar met afkijken bij de buren krijg ik het snel door. Er zit zelfs een knop op met Nederlandse taal. Weer wat geleerd. Na de Hamburger ga ik terug naar het park.

Voetbalveld
Als ik het sportterrein La Sure van Coublevie passeer vind ik dat ook wel een geschikte plaats om te overnachten. Een klein hek staat open en achter op het terrein tegen donkere struiken zet ik mijn groene tentje op. Naast het kleine hek zit een groot hek. Dit is de oprijlaan naar de Middenschool Maison familiale Rarale. Ik was de laan eerst op gefietst, maar heb uiteindelijk het kleine hek genomen.

Vanaf mijn tentje kan ik het hek zien. Het is 21:00 uur als ik bij mijn tentje zit en een man op de fiets over de oprijlaan komt. Hij sluit hoorbaar de hekken en doet ze op slot. Bedenkelijk kijk ik rond. Heb ik weer zit ik opgesloten. Hoe kom ik morgen van dit voetbalveld. Ik zie wel en ga slapen.
De volgende morgen 05:30 uur begin ik in te pakken. Ik heb nog geen plan hoe ik van het sportveld af kan komen, omdat het rondom in de hekken staat. Om 06:00 stopt er een busje bij het grote hek. Een man met een grote papieren zak loopt naar het tweede hek. Ik ga hem vragen hoe ik er uit kan. Hij praat alleen Frans maar hij laat mij de afstandsbediening zien. Ja, daar heb ik niets aan. Ik moet dat eerste hek door. Ik loop met hem mee en hij wijst mij, dat je naast het hek om een grote steen heen kunt. Dat moet lukken.

Als ik alles heb ingepakt en naar het grote hek loop zie ik dat het kleine hek, waar ik gisteravond door kwam, nog gewoon open staat. Dat kleine hek was ik totaal vergeten. Ik zat niet opgesloten. Ik maakte mij zorgen om niets. Maar dat heb je soms. Ik kan de vrijheid weer tegemoet.

Wordt vervolgd.