Make-up was nooit echt mijn ding. Zelfs in mijn pubertijd hield ik het bij een lijntje kohlpotlood. Toen, eind jaren tachtig, in lichtblauw of groen. Maar sinds ik de raadzaal betreed, stift ik mijn lippen weloverwogen rood.
Een facebookvriendin, bloglezer en werkzaam bij de politie, wees mij ter inspiratie op het volgende citaat ‘probleemgerichte aanpak van maatschappelijke problematiek ligt veel meer op de feminiene lijn, verbindend leiderschap komt toch uit de vrouwelijke lijn’ (prof. Cees Zwart). Precies de reden dat ik mij inzet voor meer vrouwen in de gemeenteraad. De kans feminiene eigenschappen binnen te halen is dan het grootst.
En als ik dan toch aan het citeren ben… Politica-trainer/coach Irene Janssen slaat in haar blog wat mij betreft de spijker op de kop ‘Stel je voor dat je als enige of een van de weinige vrouwen in de gemeenteraad zit. Dat kan behoorlijk eenzaam zijn, letterlijk en figuurlijk. Je bent, tussen de grijze pakken, als vrouw altijd zichtbaar als ‘de ander’, gewoon omdat je er nou eenmaal anders uit ziet. Daarnaast is het extra moeilijk om gehoord te worden als vrouw omdat het in een groep, die bestaat uit veel dezelfde soort mensen, grijze mannen in dit geval, lastig is om een ander soort taal of een ander soort oplossing aan te dragen.’
Hoe herkenbaar! Wanneer ik in mijn betoog figuurlijk met de vuist op tafel sla, krijg ik complimenten. Zoek ik een strategische verbinding, krijg ik, onbegrepen, de stempel naïef.
Rood, de kleur van mijn lippenstift, heeft de associatie met ambitie, doorzettingsvermogen, macht en gezag. Waarden die ik niet altijd van nature uitstraal, maar waarvan ik inschatte dat die wel eens van pas zouden kunnen komen in de lokale politiek. Violet is een krachtige kleur die verbinden als eigenschap heeft. Een kleur die mij veel beter staat. Maar zeg nou zelf, paarse lippen!?
